Zębiełek długoogonowy
| Crocidura dolichura[1] | |
| Peters, 1876 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zębiełek długoogonowy |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
 | |
Zębiełek długoogonowy[3] (Crocidura dolichura) – gatunek owadożernego ssaka z rodziny ryjówkowatych (Soricidae). Występuje w Afryce Zachodniej i Środkowej w państwach takich jak: Burundi, Kamerun, Republika Środkowoafrykańska, Demokratyczna Republika Konga, Kongo, Gwinea Równikowa i Gabon oraz prawdopodobnie Rwanda[2][4]. Gatunek ten zamieszkuje tropikalne lasy zarówno na nizinach jak i w górach do wysokości 2310 m n.p.m.[2] Długi ogon służy do zachowania równowagi podczas poruszania się w górach[2]. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (niższego ryzyka)[2]. Nie ma większych zagrożeń dla populacji tego gatunku.
Przypisy
- ↑ Crocidura dolichura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 4 5 R. Hutterer, K. Howell, P. Jenkins, Crocidura dolichura, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-05] (ang.).
- ↑ Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 63. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Crocidura dolichura w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 8 listopada 2009]