Zębiełek sycylijski
| Crocidura sicula[1] | |
| G.S. Miller, 1900 | |
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zębiełek sycylijski |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
 | |
Zębiełek sycylijski (Crocidura sicula) – gatunek ssaka z rodziny ryjówkowatych (Soricidae).
Występowanie
Występuje na Sycylii i okolicznych wysepkach, zaobserwowano go również na maltańskiej wyspie Gozo. Na wyspie Malta prawdopodobnie wymarł, gdyż znany jest stamtąd jedynie ze szczątków subfosylnych. Preferuje zarośla oraz lasy na wysokości do 1000 m n.p.m.[2] Zwykle wyszukuje wilgotnego obszaru, szczególnie latem[3].
Systematyka
Charakterystyka
Morfologia
Osiąga od 50 do 79 mm długości ciała, ma ogon o długości od 28 do 45 mm. Jego masa wynosi od 4 do 10,5 g. Mają szarobrązową sierść na grzbiecie i jasnoszarą na brzuchu. Ogon zwykle jest dwukolorowy i ma jasne plamki na końcu. Młode mają zwykle wyraźniejsze barwy niż dorosłe osobniki[3].
Dieta
Żywią się bezkręgowcami. Główną część diety stanowią owady takie jak gąsienice i chrząszcze. Jedzą również stonogi, dżdżownice oraz ślimaki[3].
Rozmnażanie
W jednym miocie rodzi się zwykle od 3 do 9 młodych[3].
Styl życia
Na wolności osiągają wiek od 12 do 18 miesięcy. Potrafią zapadać w letarg. Są aktywne zarówno w dzień, jak i w nocy. Ich populacja wykazuje cechy sezonowości, latem jest najmniejsza, a zimą największa[3].
Przypisy
- 1 2 Crocidura sicula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 Crocidura sicula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-10-21] (ang.).
- 1 2 3 4 5 Crocidura sicula Miller, 1900 [online], www.gbif.org [dostęp 2024-10-21] (ang.).
- ↑ Mindat.org [online] [dostęp 2024-10-21] (ang.).
- 1 2 3 Crocidura sicula G. S. Miller 1901 [online], Plazi TreatmentBank [dostęp 2024-10-21] (ang.).