Złote węgorze

Złote węgorze (cz. Zlatí úhoři) – czechosłowacki poetycki dramat obyczajowo-psychologiczny z 1979 roku, w reżyserii i według scenariusza Karela Kachyňy^[1]. Inspirowany opowiadaniami Oty Pavla (Jak spotkałem się z rybami) film zdobył w 1979 roku nagrodę międzynarodowego konkursu Prix Italia w kategorii dramatu^[2].

Żydowski chłopiec o przezwisku Prdelka (Dupka) spędza wraz z braćmi dzieciństwo nad brzegiem Berounki, gdzie ojciec ze swym przyjacielem Proškiem uczy go nie tylko łowienia ryb, lecz i poznawania rzeki z jej naturą i regułami bytu. Sam nią zauroczony, opowiada swym synom o złotych węgorzach, które z pewnością któregoś dnia przypłyną jako szczególny przejaw magii tego miejsca. Ten regularny cykl przemian przyrody i spokój sielskiego życia narusza wybuch II wojny światowej i niemiecka okupacja. Kiedy ojciec i dwaj bracia zostają deportowani do obozu w Terezinie, Prdelka wraz z matką utrzymuje się z nielegalnego łowienia ryb i z ich wymiany na żywność. Wpojona mu magia wód rzeki sprawia, że w końcu łowi obiecane złote węgorze, ale oszczędza je wrzucając z powrotem do wody i oddając w ten sposób hołd pamięci nieobecnego już ojca.

• Vladimír Menšík – ojciec
• Slávka Špánková-Hozová – matka
• Rudolf Hrušínský – Prošek
• Martin Mikuláš – Prdelka
• Radoslav Brzobohatý – Rozvědčík
• Eliška Balzerová – Rozvědčíková
• Zdeněk Martínek – Janouch
• Bronislav Poloczek – Oplt
• Karel Augusta – leśniczy
• Jiří Císler – stawniczy
• Václav Mareš – komisarz SS^[3]

Zdjęcia kręcono w okolicach miejscowości Bechyně oraz na zamku Bzí k. Týna nad Vltavou (kraj południowoczeski)^[4].

• Złote węgorze w bazie IMDb (ang.)
• Złote węgorze w bazie ČFSD.cz (cz.)