Załuże (sielsowiet Krzywoszyn)

Załuże
Залужжа
Залужье
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Rejon

lachowicki

Sielsowiet

Krzywoszyn

Populacja
 liczba ludności


86
(2009)

Kod pocztowy

225387

Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Załuże”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Załuże”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Załuże”
Ziemia52°48′44″N 26°02′45″E/52,812222 26,045833

Załuże (biał. Залужжа, Załużża; ros. Залужье, Załużje) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie lachowickim, w sielsowiecie Krzywoszyn.

Warunki naturalne

Załuże leży na skraju dużego kompleksu leśnego, nad rzeką Szczarą. W pobliżu położony jest rezerwat przyrody Puszcza Święcicka.

Historia

W Rzeczypospolitej Obojga Narodów leżało w województwie nowogródzkim, w powiecie nowogródzkim. W 1589 zostało nadane jezuitom nieświeskim przez Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła Sierotkę. Po kasacie zakonu, w 1775 dobra te przypadły Potockim[1]. Odpadło od Polski w wyniku II rozbioru.

W XIX i w początkach XX w. położone było w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie nowogródzkim, w gminie Krzywoszyn. Znajdowała się tu wówczas przystań na Szczarze oraz kaplica katolicka, w 1895 już nieistniejąca[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym leżało w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie baranowickim[a], w gminie Krzywoszyn[2]. W 1921 miejscowość liczyła 351 mieszkańców, zamieszkałych w 64 budynkach, wyłącznie Polaków. 342 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 9 rzymskokatolickiego[2].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Uwagi

Przypisy

  1. 1 2 Załuże (11), pow. nowogródzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 360.
  2. 1 2 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.

Bibliografia