Zaburzenia odżywiania

Zaburzenia odżywiania
Klasyfikacje
ICD-10

F50

DSM-IV

307.50
Zaburzenia odżywiania

MeSH

D001068

Zaburzenia odżywiania (zaburzenia jedzenia) – jednostki chorobowe charakteryzujące się zaburzeniem łaknienia na podłożu psychicznym.

Zaburzenia odżywiania dzieli się na 2 grupy:

Chorzy na zaburzenia odżywiania często cierpią również na depresję, dokonują innych działań autodestrukcyjnych (np. samookaleczenie) lub są uzależnieni od innych środków (alkohol, narkotyki) czy czynności (seks).

Dzieje się tak, ponieważ zaburzenia odżywiania to objawy tego, co przeżywa osoba chora (ból, stres, strach, samotność, niska samoocena itp). Mechanizmy choroby często są niezrozumiałe dla samego chorego, a jego zachowania (np. objadanie się i wywoływanie wymiotów) to najczęściej działania kompulsywne. Wielką rolę w powstawaniu zaburzeń odżywiania odgrywa mikrobiom przewodu pokarmowego[1].

Zaburzenia odżywiania wymagają specjalistycznego leczenia (psycholog, psychiatra, czasem dietetyk). Nieleczone mogą doprowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych, a nawet śmierci.

Klasyfikacja ICD10

kod ICD10nazwa choroby
ICD-10: F50Zaburzenia odżywiania
ICD-10: F50.0Jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa)
ICD-10: F50.1Jadłowstręt psychiczny atypowy
ICD-10: F50.2Żarłoczność psychiczna (bulimia nervosa)
ICD-10: F50.3Atypowa żarłoczność psychiczna
ICD-10: F50.4Przejadanie się związane z innymi czynnikami psychologicznymi
ICD-10: F50.5Wymioty związane z innymi czynnikami psychologicznymi
ICD-10: F50.8Inne zaburzenia odżywiania się
ICD-10: F50.9Zaburzenia odżywiania się, nieokreślone

Grupy wsparcia jako istotny element terapii zaburzeń odżywiania[2]

Wiele osób zmagających się z trudnościami związanymi z odżywianiem korzysta z grup wsparcia, które stanowią ważny element ich terapii. Jednym z przykładów jest podejście Anonimowych Jedzenioholików. C.G. Fairburn, który w swojej książce porównuje terapię zaburzeń odżywiania (CBT-E) do programu 12 kroków, wskazuje na różnice między podejściami terapeutycznymi, podkreślając, że choć nie jest to metoda uniwersalna, dla wielu osób okazała się jedynym skutecznym rozwiązaniem. Innym przykładem jest grupa CHLO, skierowana do pacjentów po resekcji żołądka, która wspiera ich w adaptacji do nowego stylu życia oraz w przezwyciężaniu trudności związanych ze zmianą nawyków żywieniowych. Uczestnictwo w takich grupach pozwala na wymianę doświadczeń, uzyskanie wsparcia emocjonalnego oraz naukę skutecznych strategii radzenia sobie z wyzwaniami.

Zobacz też

Przypisy

  1. Marcel van de Wouw, Harriet Schellekens, Timothy G Dinan et al. Microbiota-Gut-Brain Axis: Modulator of Host Metabolism and Appetite. „The Journal of Nutrition”, March 29, 2017. DOI: 10.3945/jn.116.240481. PMID: 28356427. (ang.).
  2. Fairburn, C. G. (2014). Jak pokonać objadanie się. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, s. 115–118.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.