Zagrosia persica
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Zagrosia | ||
| Gatunek |
Zagrosia persica | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Zagrosia persica (Hausskn.) Speta Phyton (Horn) 38: 124 (1998)[3] | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Homonimy | |||
|
Zagrosia Descamps, 1967 (szarańczowate)[4] | |||
Zagrosia persica (Hausskn.) Speta – gatunek roślin z monotypowego rodzaju Zagrosia Speta z rodziny szparagowatych. Występuje w południowo-wschodniej Turcji, Iraku i zachodnim Iranie[3].
Nazwa naukowa odnosi się do gór Zagros w Iranie, do którego dawnej nazwy (Persja) odnosi się epitet gatunkowy[5].
Morfologia
Wieloletnia, roślina zielna. Cebula złożona z katafili i nasad liści właściwych z 2–3 sezonów wegetacyjnych, z brązową okrywą. Kwiaty zebrane w kwiatostan, wyrastający na obłym na przekroju głąbiku. Niekiedy rośliny tworzą do 3 kwiatostanów. Przysadki małe, nieco ostrogowate. Szypułki proste. Listki okwiatu małe, niebieskie, mniej więcej wolne. Nitki pręcików nitkowate, pozostające po uschnięciu. Pylniki niebieskie. Zalążnia okrągła, pomarszczona, niebieska, z dwom, a zalążkami w każdej komorze. Szyjka słupka o długości 5–6 mm. , albo fioletowa z szyjką słupka w dolnej połowie lub na całości fioletową. Szyjka słupka o długości 2–2,5 mm. Znamię słupka trójklapowe. Torebka papierzasta, zawiera łezkowate, czarne, gładkie nasiona. Liczba chromosomów 2n = 8[5].
Systematyka
- Pozycja systematyczna
- Należy do monotypowego rodzaju Zagrosia w podplemieniu Hyacinthinae w plemieniu Hyacintheae, z podrodziny Scilloideae w rodzinie szparagowatych Asparagaceae[5].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-05] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-05] (ang.).
- 1 2 3 Plants of the World Online. The Royal Botanic Gardens, Kew, 2019. [dostęp 2021-03-07]. (ang.).
- ↑ Global Biodiversity Information Facility (GBIF) Backbone Taxonomy. GBIF Secretariat. [dostęp 2021-03-28]. (ang.).
- 1 2 3 Franz Speta. Systematische Analyse det Gattung Scilla L. s.l. (Hyacinthaceae). „Phyton”. 38 (1), s. 1–141, 1998-08-14. Austria.