Zapora graniczna
Zapora graniczna – zespół elementów służby granicznej[a] w sile od drużyny do kompanii, rozwinięty na określonej rubieży terenowej z zadaniem zatrzymania ściganych osób[2].
- Zapora może być organizowana na zawczasu rozpracowanej rubieży przewidzianej w planach działania pododdziałów (jednostek) WOP lub doraźnie wyznaczonej rubieży – stosownie do rozwijającej się sytuacji. Rozwijanie zapory na rubieży powinno następować w taki sposób, aby elementy wykonujące najważniejsze zadania wystawiane były w pierwszej kolejności[3].
- W składzie zapory mogą mieć zastosowanie wszystkie rodzaje elementów służby granicznej[b], które wykonują zadanie zgodnie z ustalonymi zasadami w Regulaminie Służby Granicznej cz. I[5].
- Zapora powinna być wyposażona w niezbędną ilość środków transportu i łączności. Dowódca zapory powinien posiadać odwód do wykonania doraźnych zadań w składzie zależnym od sytuacji i posiadanych sił i środków[6].
- Przed wyjściem żołnierzy stanowiących skład zapory na określoną rubież, dowódca zapory stawia żołnierzom zadanie, podając[7]:
- wiadomości o nieprzyjacielu
- skład zapory i rubież jej rozwinięcia
- zadania dla poszczególnych elementów służby
- sposób i czas rozwinięcia zapory na rubieży
- pododdziały działające na kierunku zapory i sposób współdziałania z nimi
- sposób utrzymania łączności pomiędzy elementami zapory
- sygnały dowodzenia i współdziałania.
- Do obowiązków dowódcy zapory należy w szczególności[8]:
- zapewnić rozmieszczenie elementów zapory w ściśle określonych miejscach zwracając uwagę na maskowanie żołnierzy
- ustalić zasady współdziałania i porozumiewania się między elementami służby i pododdziałami
- zapewnić dopływ informacji o ściganych osobach
- meldować niezwłocznie przełożonym o uzyskanych informacjach oraz o zatrzymaniu osób podejrzanych.
- Zapora udaje się na wyznaczoną rubież w całości lub poszczególnymi elementami i rozwija się do działań na określoną głębokość. W każdym przypadku zapora powinna rozwijać się do działań przed osiągnięciem rubieży rozwinięcia przez ścigane osoby. Żołnierze zapory pełnią służbę na wyznaczonej rubieży do czasu zmiany lub do odwołania[9].
Uwagi
- ↑ Pełnienie służby granicznej jest wykonywaniem zadania bojowego w ochronie granicy państwowej. Służbę ochrony granicy państwowej żołnierz WOP powinien pełnić z całkowitym poświęceniem i oddaniem, nie szczędząc swych sił, wiedzy i umiejętności fachowych, a nawet życia. Granica państwa musi być ochraniana zawsze bez względu na porę roku, doby i warunki. (Rozdział V, Obowiązki żołnierza WOP, pkt 70)[1].
- ↑ ... Elementem służby granicznej jest jeden lub więcej uzbrojonych żołnierzy WOP wyznaczonych do ochrony granicy państwowej. Elementami służby granicznej są: patrol graniczny, podsłuch, obserwacja, dozór, posterunek graniczny, zasadzka, patrol pogotowia. Element służby składający się z dwóch lub więcej żołnierzy posiada wyznaczonego rozkazem dowódcę, któremu podlegają pozostali żołnierze (Rozdział V, Obowiązki żołnierza WOP, Obowiązki żołnierzy wchodzących w skład elementów służby granicznej, pkt 76)[4].
Przypisy
- ↑ Regulamin Służby Granicznej 1968 ↓, s. 24.
- ↑ Leksykon wiedzy wojskowej 1979 ↓, s. 515.
- ↑ Regulamin Służby Granicznej 1968 ↓, s. 46 pkt 151.
- ↑ Regulamin Służby Granicznej 1968 ↓, s. 25–26.
- ↑ Regulamin Służby Granicznej 1968 ↓, s. 46 pkt 152.
- ↑ Regulamin Służby Granicznej 1968 ↓, s. 46 pkt 153.
- ↑ Regulamin Służby Granicznej 1968 ↓, s. 46 pkt 154.
- ↑ Regulamin Służby Granicznej 1968 ↓, s. 46–47 pkt 155.
- ↑ Regulamin Służby Granicznej 1968 ↓, s. 47 pkt 156.
Bibliografia
- Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 1–542. ISBN 83-11-06229-3.
- Regulamin Służby Granicznej Część I – Zasady Ogólne, t. WOP 1/67, Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej Szefostwo Wojsk Ochrony Pogranicza, 1968, s. 1–88.