Zasadowy azotan bizmutu(III)
| |||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
Bi5O(OH)9(NO3)4 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
1461,99 g/mol | ||||||||||||
| Wygląd |
biały lub prawie biały proszek[2] | ||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||
| |||||||||||||
Zasadowy azotan bizmutawy (łac. Bismuthi subnitras ponderosum) – związek bizmutu trójwartościowego. Znalazł zastosowanie w lecznictwie. Stosowany wewnętrznie oraz miejscowo (stężenia 5 – 30%) w postaci maści, past, zasypek oraz zawiesin o działaniu głównie ściągającym, słabo przeciwzapalnym, wysuszającym.
Przypisy
- 1 2 Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3.
- 1 2 Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
Bibliografia
- Leksykon Leków – Kornel Gibiński, Tadeusz Lesław Chruściel / PZWL 1991 r.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.