Zbigniew Żarnowiecki

Zbigniew Żarnowiecki
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1927
Przemyśl

Zawód, zajęcie

wioślarz

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Zbigniew Żarnowiecki (ur. 15 kwietnia 1927 w Przemyślu) – polski wioślarz, inżynier, olimpijczyk z Helsinek 1952.

Syn Romualda i Antoniny z d. Woźniak. Ojciec służył w 26 Pułku Piechoty Wojska Polskiego, po wojnie spotkali się w Trzebnicy. Zbigniew w 1943 wstąpił do AK, służył w 3 Pułku Piechoty Legionów, brał udział w Akcji "Burza".[1] Działał w Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów Weteranów Walk o Niepodległość 1919-1956 im. gen. Stefana "Grota" Roweckiego, w latach 2012-2019 był przewodniczącym zarządu głównego Stowarzyszenia[2]. Wycofał się z działalności w Stowarzyszeniu ze względu na chorobę[3].

Zawodnik AZS Wrocław w latach 1946-1952. Był siedmiokrotnym mistrzem Polski. Zdobył srebrny medal na Akademickich Mistrzostwach Świata w 1951 r. w dwójce bez sternika.

Na igrzyskach olimpijskich w 1952 r. startując w czwórce bez sternika zajął 5. miejsce.

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w kombinacie "BUMAR-Łabędy", jednocześnie będąc instruktorem wioślarskim i działaczem sportowym. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Przypisy

  1. W. Koerber: Zbigniew Żarnowiecki - Z kolegami zbudował osadę, a później czołgi dla wojska. 22 marca 2012. [dostęp 2025-05-12].
  2. Odpis pełny KRS: 000180548
  3. W. Nowakowski: wpis na portalu społecznościowym X. [dostęp 2025-05-12].

Bibliografia