Zbigniew Żelazowski

Zbigniew Żelazowski
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1945
Łopuszno

Data śmierci

5 kwietnia 1997

Chargé d’affaires a.i. PRL w Libanie
Okres

od 22 listopada 1984
do 16 września 1987

Przynależność polityczna

PZPR

Poprzednik

Krzysztof Antczak

Następca

Bogusław Rękas

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Zbigniew Żelazowski (ur. 1 stycznia 1945 w Łopusznie, zm. 5 kwietnia 1997[1]) – polski arabista i dyplomata, chargé d’affaires w Libanie (1984–1987).

Życiorys

Syn Stanisława Żelazowskiego (zm. 1963), wykwalifikowanego pracownika łączności Poczty Polskiej oraz Genowefy z domu Malik (zm. 1988)[1]. Ukończył szkołę podstawową oraz średnią w Przedborzu, gdzie miał lekcje łaciny, rosyjskiego i francuskiego. Samodzielnie uczył się także języka angielskiego. W późniejszym okresie opanował także podstawy hiszpańskiego. Należał do Związku Harcerstwa Polskiego, Związku Młodzieży Socjalistycznej oraz Zrzeszenia Studentów Polskich[1][2].

W 1963 rozpoczął studia orientalistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 1965 wyjechał studiować na Uniwersytecie Bagdadzkim. W 1969 wrócił do Warszawy i rok później uzyskał pod kierunkiem Józefa Bielawskiego tytuł magistra arabistyki. W latach 1975–1976 uczęszczał na studia podyplomowe w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Odbył także miesięczny kurs dla kadry kierowniczej MSZ w Akademii Dyplomatycznej MSZ ZSRS[1][2].

W 1970 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Przebywał w ambasadach w Kairze (1970–1974) i Bagdadzie (1977–1981). Od 22 listopada 1984 do 16 września 1987 kierował ambasadą w Bejrucie jako chargé d’affaires. Później na tożsamym stanowisku na placówce w Tel-Awiwie. Pomiędzy pobytami za granicą pracował w centrali MSZ[1][2]. Wchodził w skład Komitetu Zakładowego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w MSZ (1982–1983)[3]. Był tłumaczem rządowym, m.in. podczas rozmów Wojciecha Jaruzelskiego z Mu’ammarem al-Kaddafim[1][2].

W 1983 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi[2].

W 1970 wziął ślub z Bożenną z domu Łyczek (ur. 1947), także arabistką. Mieli dwoje dzieci. Zbigniew Żelazowski był filatelistą[2].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Wojciech Zawadzki, ŻELAZOWSKI Zbigniew - Przedborski Słownik Biograficzny, psbprzedborz.pl, 25 września 2020 [dostęp 2024-08-31] [zarchiwizowane 2020-09-25].
  2. 1 2 3 4 5 6 Zbigniew Landowski: Arabistyka w PRL (1945–1990): Narodziny, historia, modernizacja. Lublin: Episteme, 2021, s. 780–782. ISBN 978-83-67049-17-7. [dostęp 2024-08-30].
  3. Paweł Ceranka, Podstawowa Organizacja Partyjna PZPR w Ministerstwie Spraw Zagranicznych 1949–1989, „Pamięć i Sprawiedliwość”, 1 (27), Warszawa 2016, s. 306, ISSN 1427-7476 [dostęp 2022-08-20] [zarchiwizowane 2022-03-19].