Zbigniew Girzyński

Zbigniew Girzyński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1973
Sierpc

Zawód, zajęcie

polityk, historyk, nauczyciel akademicki

Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Stanowisko

poseł na Sejm V, VI, VII i IX kadencji (2005–2015, 2019–2023)

Partia

ROP (1996–2001)
PiS (2001–2014, 2019–2021)

Odznaczenia
Komandoria Missio Reconciliationis

Zbigniew Girzyński (ur. 17 marca 1973 w Sierpcu) – polski polityk, historyk i nauczyciel akademicki. Doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor uczelni na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, poseł na Sejm V, VI, VII i IX kadencji.

Życiorys

Młodość

Syn Włodzimierza i Heleny. Wychowywał się w miejscowości Dąbrówki w gminie Bieżuń. W 1988 ukończył Szkołę Podstawową w Bieżuniu, a w 1992 zdał maturę w Niższym Seminarium Duchownym w Płocku.

Wykształcenie i działalność naukowa

W latach 1992–1997 studiował historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, uzyskując tytuł zawodowy magistra[1]. W latach 1997–2001 odbył studia doktoranckie na tej samej uczelni. W 2001 obronił pracę doktorską poświęconą stosunkom polsko-francuskim w latach 1945–1950[2] i podjął pracę jako wykładowca w Instytucie Historii i Archiwistyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej we Włocławku. Autor wielu artykułów i książek o tematyce historycznej. W 2002 uzyskał stypendium Polonia Aid Foundation Trust. Zajmuje się historią XX wieku ze szczególnym uwzględnieniem polskiej polityki zagranicznej, dziejów Polonii i emigracji politycznej po 1945. Członek Polskiego Towarzystwa Historycznego i Włocławskiego Towarzystwa Naukowego. W 2019 w Wyższej Szkole Handlu i Usług w Poznaniu ukończył studia podyplomowe, a na UMK uzyskał stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk humanistycznych w dyscyplinie historia[3]. W tym samym roku powołany na stanowisko profesorskie na UMK[4].

Działalność społeczna i publicystyczna

W okresie szkoły podstawowej i średniej ministrant, zaangażowany w Ruch Światło-Życie i Krucjatę Wyzwolenia Człowieka. W okresie studiów zaangażowany w toruńskie duszpasterstwo akademickie (redemptorystów, a następnie jezuitów).

Zajmował się także dziennikarstwem i publicystyką. W latach 1993–1995 współpracownik Radia Maryja. Był zastępcą redaktora naczelnego, a następnie redaktorem naczelnym oraz felietonistą toruńskiego miesięcznika regionalnego „PULS”. Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W 2007 objął funkcję prezesa Klubu Sportowego Pomorzanin Toruń.

Działalność polityczna

Należał do grupy reaktywującej Niezależnego Zrzeszenia Studentów na UMK w latach 90., w latach 1996–1997 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Uczelnianej NZS na UMK.

W latach 1996–2001 był członkiem Ruchu Odbudowy Polski. Pełnił funkcje m.in. rzecznika prasowego Federacji Młodych ROP, członka rady naczelnej i zarządu głównego ROP. W wyborach samorządowych w 1998 bezskutecznie kandydował do rady miasta Torunia z listy komitetu Chrześcijańska Prawica[5]. W 2001 przystąpił do Prawa i Sprawiedliwości. W latach 2002–2003 był prezesem PiS w województwie kujawsko-pomorskim, a w latach 2003–2004 pełnił obowiązki wiceprezesa PiS w tym regionie. Od 2002 był członkiem rady politycznej PiS. W wyborach samorządowych w tym samym roku bez powodzenia ubiegał się o mandat radnego sejmiku kujawsko-pomorskiego z listy koalicji POPiS[6].

Z listy Prawa i Sprawiedliwości w 2004 bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego. W 2005 został wybrany na posła na Sejm w okręgu toruńskim. W V kadencji był sekretarzem Klubu Parlamentarnego PiS, wiceprzewodniczącym Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, członkiem Komisji Spraw Zagranicznych oraz Delegacji Parlamentarnej RP do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, a także członkiem Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu oraz projektu ustawy o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa komunistycznego. Pełnił funkcję przewodniczącego Parlamentarnego Zespołu Miłośników Historii.

W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 22 159 głosów. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 24 907 głosów[7]. W grudniu 2014 zrezygnował z członkostwa w PiS i w klubie parlamentarnym tej partii[8].

W wyborach parlamentarnych w 2015 wystartował jako niezależny kandydat do Senatu[9]. W 2019 ponownie ubiegał się o mandat eurodeputowanego z listy Prawa i Sprawiedliwości[10]. W tym samym roku ponownie został członkiem tej partii i wyborach parlamentarnych został wybrany z jej ramienia do Sejmu, otrzymując w okręgu toruńskim 12 293 głosy[11]. W IX kadencji zasiadł w Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży[12].

26 stycznia 2021 decyzją prezesa Prawa i Sprawiedliwości Jarosława Kaczyńskiego został zawieszony w prawach członka partii[13], na początku czerwca tego samego roku został jednak przywrócony w prawach członka. 25 czerwca 2021 ogłosił wystąpienie z KP PiS i powołanie koła poselskiego Wybór Polska, którego został sekretarzem[14]; koło to uległo rozwiązaniu w lipcu 2021. W tym samym miesiącu polityk dołączył do koła Polskie Sprawy[15]. W wyborach w 2023 nie uzyskał poselskiej reelekcji (startując ponownie z listy PiS)[16].

Życie prywatne

W 1998 zawarł związek małżeński z Beatą, ma syna Michała (ur. 2000)[17]. Odznaczony Missio Reconciliationis[18].

Publikacje książkowe

  • Stosunki polsko-francuskie 1945–1950 (polityka – gospodarka – kultura), Włocławek 2003, ss. 125.
  • Polska-Francja 1945–1950, Toruń 2005, ss. 284.
  • Towarzysze męczeńskiej drogi Błogosławionego ks. Wincentego Frelichowskiego. Losy duchowieństwa diecezji chełmińskiej w latach 1939–1945, Toruń 2005, ss. 257.
  • Śpiący Rycerz. Historia Grobu Nieznanego Żołnierza, Toruń 2009, ss. 101.
  • Józef Piłsudski (1867–1935). Człowiek, żołnierz, polityk, red. Zbigniew Girzyński, Jarosław Kłaczkow, Toruń 2016, ss. 449.
  • Miasta, regiony i ludzie. Studia i szkice z historii powszechnej i Polski w XX wieku, red. Ryszard Kozłowski, Zbigniew Girzyński, Mirosław Golona, Toruń 2016, ss. 524.
  • Akt 5 listopada 1916 roku i jego konsekwencje dla Polski i Europy, red. Jarosław Kłaczkow, Krzysztof Kania, Zbigniew Girzyński, Toruń 2016, ss. 476.
  • Pogranicze cywilizacji. Współczesne wyzwania Azji Centralnej i Kaukazu, red. Joanna Marszałek-Kawa, Zbigniew Girzyński, Toruń 2017, ss. 332.
  • Londyńska reduta. T. 1: Władysław Raczkiewicz (1885–1947), red. Jarosław Kłaczkow, Mirosław Golon, Krzysztof Kania, Zbigniew Girzyński, Toruń 2017, ss. 334.
  • Londyńska reduta. T. 2: Prezydenci RP na Uchodźstwie i działalność naukowa polskiej emigracji niepodległościowej, red. Jarosław Kłaczkow, Mirosław Golon, Krzysztof Kania, Zbigniew Girzyński, Toruń 2017, ss. 271.
  • Depozyt Niepodległości. Rada Narodowa RP na uchodźstwie (1939–1991), red. Zbigniew Girzyński, Paweł Ziętara, Toruń 2018, ss. 425.
  • „Nie wierząc nam, że chcieć – to móc…” Legiony i ich wpływ na sprawę polską w latach 1914–1918, red. Zbigniew Girzyński, Jarosław Kłaczkow, Toruń 2018, ss. 408.
  • Między Londynem a Warszawą. Polacy we Francji w polityce rządu uchodźczego i władz Polski Ludowej w latach 1944–1956, Toruń 2018, ss. 869.
  • Pomorze Gdańskie i ziemia chełmińska w drodze do Niepodległej (1914–1920), red. Zbigniew Girzyński, Igor Hałagida, Jarosław Kłaczkow, Toruń 2019, ss. 322.
  • W drodze do Niepodległej… Dylematy, działania i programy polityczne Polaków i Czechów w latach 1914–1918, red. Zbigniew Girzyński, Jarosław Kłaczkow, Aleš Zářický, Toruń 2019, ss. 370.
  • „Zanim zbudowano Gdynię...” Wpływ odrodzenia państwa w 1918 roku na procesy modernizacyjne ziem polskich, red. Zbigniew Girzyński, Jarosław Kłaczkow, Tomasz Łaszkiewicz, Przemysław Olstowski, Toruń 2020, ss. 364.
  • Fundamenty Niepodległej. Sejm Ustawodawczy (1919–1922), red. Zbigniew Girzyński, Jarosław Kłaczkow, Jan Żaryn, Toruń 2020, ss. 574.
  • Senat II Rzeczypospolitej (1922–1939) „rzecznik rozsądku, rozwagi i miary”, red. Zbigniew Girzyński, Jarosław Kłaczkow, Jan Żaryn, Toruń 2020, ss. 345.
  • Zwycięski pokój czy rozejm na pokolenie? Traktat ryski z perspektywy 100 lat, red. Zbigniew Girzyński, Jarosław Kłaczkow, Warszawa 2022, ss. 510.
  • Premierzy i ministrowie Rzeczypospolitej Polskiej 1918–1939, red. Zbigniew Girzyński, Jarosław Kłaczkow, Wojciech Piasek, Warszawa 2023, ss. 756.
  • Ład wersalski i zmiany terytorialne w Europie po I wojnie światowej, red. Zbigniew Girzyński, Jarosław Kłaczkow, Warszawa 2024, ss. 640.
  • Between London and Warsaw. Poles in France in the Policy of the Government in Exile and the Authorities of the Polish People's Republic in 1944–1956, Toruń 2024, ss. 876.

Przypisy

  1. ↑ Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2015-06-02].
  2. ↑ Dr hab. Zbigniew Girzyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-12-14].
  3. ↑ Ogólnopolski wykaz osób, którym nadano stopień doktora lub doktora habilitowanego. polon.nauka.gov.pl. [dostęp 2019-06-17].
  4. ↑ Aula z awansami. umk.pl, 25 września 2019. [dostęp 2091-09-27].
  5. ↑ Samorząd 1998. kbw.gov.pl. [dostęp 2025-03-17].
  6. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. pkw.gov.pl. [dostęp 2025-03-23].
  7. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. pkw.gov.pl. [dostęp 2015-06-02].
  8. ↑ Girzyński odchodzi z PiS. Przez sprawę wyjazdów służbowych. tvn24.pl, 4 grudnia 2014. [dostęp 2015-06-06].
  9. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. pkw.gov.pl. [dostęp 2015-10-25].
  10. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-05-28].
  11. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-01-03].
  12. ↑ Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2019-11-19].
  13. ↑ Zbigniew Girzyński zawieszony w prawach członka PiS. rp.pl, 26 stycznia 2021. [dostęp 2021-02-01].
  14. ↑ Troje posłów odchodzi z KP PiS. „Pomarańczowe światło”. rp.pl, 25 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-25].
  15. ↑ Girzyński i Janowska w „Polskich Sprawach”. Byli parlamentarzyści PiS w nowym kole. polsatnews.pl, 8 lipca 2021. [dostęp 2021-07-08].
  16. ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. pkw.gov.pl. [dostęp 2023-10-18].
  17. ↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2019-10-29].
  18. ↑ Wywiad ze Zbigniewem Girzyńskim. radziejowkujawski.vgh.pl, 23 sierpnia 2010. [dostęp 2015-06-04].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.