Zbigniew Kurtycz

Zbigniew Kurtycz

Data i miejsce urodzenia	16 maja 1919 Lwów
Data i miejsce śmierci	30 stycznia 2015 Warszawa
Instrumenty	gitara
Gatunki	jazz, rock and roll, ballady
Zawód	piosenkarz, kompozytor
Powiązania	Barbara Dunin
Odznaczenia

Zbigniew Kurtycz (ur. 16 maja 1919 we Lwowie, zm. 30 stycznia 2015 w Warszawie^[1]) – polski piosenkarz, gitarzysta i kompozytor.

Syn Mieczysława Kurtycza - radcy handlowego w Ministerstwie Kolejnictwa, a poza tym dyrygenta lwowskiej orkiestry mandolinistów Hejnał. Początkowo ojciec udzielał mu lekcji gry na skrzypcach, jednak jego głównym instrumentem stała się gitara. Występował w wielu zespołach muzycznych. Zdawał maturę z Kazimierzem Górskim i Marianem Załuckim^[2]. Był też piłkarzem Pogoni Lwów (jako junior), wicemistrzem Polski juniorów w 1937. W czasie okupacji radzieckiej Kresów Wschodnich występował w teatrzyku rewiowym Feliksa Konarskiego (Ref-Rena)^[3]. Krótko występował w zespole Ady’ego Rosnera. Kiedy Sikorski i Majski podpisali umowę o utworzeniu polskiej armii na terenie ZSRR zaciągnął się do Wojska Polskiego. Z zespołem artystycznym 3 Dywizji Strzelców Karpackich przeszedł szlak bojowy jako żołnierz 2 Korpusu Polskiego Władysława Andersa^[4] poprzez Irak, Iran, Transjordanię, Palestynę i Włochy^[2].

W 1946 wrócił do Polski i śpiewał m.in. jazz, rock and roll, ballady. Jego największym przebojem jest piosenka „Cicha woda”, której był pierwszym wykonawcą^[5][6]. Skomponował m.in. utwory: „Jadę do ciebie tramwajem” (słowa Janusz Odrowąż) oraz „Wołam cię” (słowa M. Walewski). Od 1966 występował w duecie z żoną, Barbarą Dunin. Ich największym przebojem była piosenka „Żeby się ludzie kochali”. Współpracował z Polskim Radiem, występował w programie Podwieczorek przy mikrofonie, nagrał kilka płyt i występował za granicą. Po śmierci piosenkarza Juliana Sztatlera prowadził w Warszawie kawiarnię muzyczną Pod Gwiazdami^[6].

5 lutego 2015 po mszy świętej w kościele pw. św. Karola Boromeusza jego prochy zostały złożone w kolumbarium na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Albumy studyjne:^[7][8]

• 1954 – Zbigniew Kurtycz / Zespół Smyczkowy Ryszarda Damrosza
• 1958 – Zbigniew Kurtycz / Zespół Instrumentalny Kazimierza Turewicza
• 1975 – Żeby się ludzie kochali (wspólnie z Barbarą Dunin)
• 1978 – Recepta na życie (wspólnie z Barbarą Dunin)

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1999)^[9]
• Złoty Krzyż Zasługi (1979)^[10]
• Brązowy Krzyż Zasługi (1971)
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007)^[11]
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1977)
• Nagroda Artystyczna Polskiej Estrady „Prometeusz” (1995)
• Wyróżnienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006)
• Wyróżnienie „Złote Liście Retro” (wspólnie z żoną Barbarą, 2006)^[12]
• Medal 90-lecia Stowarzyszenia Autorów ZAiKS (2009)^[13]

• Cicha woda ze Lwowa – wywiad z piosenkarzem
• Fonosfera. Historia muzyki w Polsce – rok 1958. fonosfera.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
• Zbigniew Kurtycz w bazie filmpolski.pl
• Zbigniew Kurtycz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-10] .
• Zbigniew Kurtycz – Biblioteka Polskiej Piosenki
• Zbigniew Kurtycz w bazie Discogs.com (ang.)
• Nie żyje Zbigniew Kurtycz. Stowarzyszenie Autorów ZAiKS. [dostęp 2015-02-09].