Zburaż

Zburaż
Збураж
Збураж
Ilustracja
Cerkiew Opieki Matki Bożej
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Rejon

małorycki

Sielsowiet

Ołtusz

Populacja
 liczba ludności


404
(2019)

Kod pocztowy

225925

Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Zburaż”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Zburaż”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Zburaż”
Ziemia51°46′10″N 23°58′30″E/51,769444 23,975000

Zburaż[1] (biał. Збураж, Zburaż; ros. Збураж, Zburaż) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie małoryckim, w sielsowiecie Ołtusz.

Siedziba parafii prawosławnej; znajduje się tu cerkiew pw. Opieki Matki Bożej[2].

Historia

Wieś ekonomii brzeskiej w drugiej połowie XVII wieku[3].

W XIX i w początkach XX w. wieś i majątek ziemski położone w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie brzeskim.

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś i folwark leżące w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie brzeskim, w gminie Małoryta[4][5]. W 1924 wieś i folwark liczyły 788 mieszkańców, wśród których 778 zadeklarowało narodowość białoruską, 7 polską i 3 inną[a]. 785 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 3 rzymskokatolickiego[4]. W 1932 erygowano tu parafię obrządku bizantyjsko-słowiańskiego, która po 1939 zanikła[5].

30 października 1933 w Zburażu, podczas ratowania z pożaru trójki dzieci, zginął mjr Jerzy Feliks Szamota, oficer 17. Pułku Ułanów i syn gen. Józefa Szamoty[6].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Uwagi

  1. inną niż polska, białoruska, rusińska, tutejsza (poleska), niemiecka i żydowska

Przypisy

  1. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  2. Православный приход храма Покрова Пресвятой Богородицы в д. Збураж.. pravbrest.by. [dostęp 2022-01-11]. (ros.).
  3. Stanisław Zawadzki, Gospodarowanie ekonomiami królewskimi w Wielkim Księstwie Litewskim w świetle kontraktów dzierżawnych z II poł. XVII w., Warszawa 2021, s. 167.
  4. 1 2 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VIII - Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
  5. 1 2 Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2022-01-11]. (pol.).
  6. KOSYN - dawna cerkiew - Geocaching Opencaching Polska [online], opencaching.pl [dostęp 2021-06-16].

Bibliografia