Zdzisław Grzymirski

Zdzisław Grzymirski
Zdzisław Gross
podpułkownik dyplomowany artylerii podpułkownik dyplomowany artylerii
Pełne imię i nazwisko

Zdzisław Tomasz Michał Grzymirski

Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1895
Lwów

Data śmierci

po 1940

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Departament Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych

Stanowiska

szef wydziału

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Zdzisław Tomasz Michał Grzymirski vel Zdzisław Gross[a] (ur. 27 sierpnia 1895 we Lwowie[3][4], zm. po 1940) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1915 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej. W 1918 jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 112[5].

28 lutego 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[6]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w dowództwie VIII Brygadzie Artylerii, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 8 pułk artylerii polowej[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 418. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Przysługiwał mu wówczas tytuł „adiutant sztabowy”, a jego oddziałem macierzystym był 8 pułk artylerii polowej w Płocku[8]. W 1923 pełnił służbę w Szefostwie Artylerii i Służby Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie, pozostając oficerem nadetatowym 8 pułku artylerii polowej[9]. W następnym roku powrócił do macierzystego pułku w Płocku[10], po czym został przydzielony do Oddziału III Sztabu Generalnego.

Z dniem 1 listopada 1924 został przeniesiony do macierzystego pułku z jednoczesnym odkomenderowaniem na roczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Z dniem 15 października 1925, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Komendy Obszaru Warownego „Wilno” na stanowisko I oficera sztabu. W kwietniu 1928 został przeniesiony z 20 Dywizji Piechoty w Słonimiu do 9 dywizjonu artylerii konnej w Baranowiczach[11]. Odbył w nim praktykę liniową na stanowisku dowódcy 3. baterii. 2 kwietnia 1929 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 i 6. lokatą w korpusie oficerów artylerii[12]. W tym samym roku uzyskał pozytywną opinię generała inspekcjonującego z ramienia Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, generała brygady Olgierda Pożerskiego[13]. 23 sierpnia 1929 został przeniesiony do 20 pułku artylerii polowej w Baranowiczach na stanowisko dowódcy dywizjonu z pozostawieniem na kursie dowódców dywizjonów w Szkole Strzelania Artylerii w Toruniu[14].

20 września 1930 otrzymał przeniesienie do składu osobowego inspektora armii generała dywizji Edwarda Śmigły-Rydza w Wilnie na stanowisko oficera sztabu[15][16]. 22 grudnia 1934 ogłoszono jego przeniesienie ze składu osobowego inspektora armii generała dywizji, generała dywizji Kazimierza Sosnkowskiego do 25 Dywizji Piechoty w Kaliszu na stanowisko szefa sztabu[17].

Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 15. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Wiosną 1939 był szefem Wydziału Ogólno Organizacyjnego Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[18].

W 1940 był oficerem sztabu dowódcy artylerii dywizyjnej 1 Dywizji Grenadierów[19].

Ordery i odznaczenia

6 grudnia 1932 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[3].

Uwagi

  1. ↑ Wojewoda lwowski rozporządzeniem L. 5517/24 z 15 maja 1924 zezwolił kpt. Zdzisławowi Grossowi na zmianę nazwiska rodowego „Gross” na nazwisko „Grzymirski”[1]. 22 grudnia 1934 ogłoszono sprostowanie imion mjr dypl. Zdzisława Grzymirskiego ze „Zdzisław” na „Zdzisław Tomasz Michał”[2].

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 5 sierpnia 1924, s. 430.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 287.
  3. 1 2 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-05-21].
  4. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-05-21].
  5. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1123, 1205.
  6. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 12 marca 1921 roku, poz. 280.
  7. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 289, 640.
  8. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 199.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 97, 729, 820.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 652, 743.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 146.
  12. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 106.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 423, 460.
  14. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 295.
  15. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 299
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 183, 420.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 263.
  18. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 159, 434.
  19. ↑ Kosior 1965 ↓, s. 120.
  20. ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97
  21. ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.