Zenon Lenczewski
 podpułkownik saperów | |
| Data i miejsce urodzenia |
26 stycznia 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 stycznia 1948 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
wykonawca studiów |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg.png){kind=small} _BAR.svg.png){kind=small}    | |
Zenon Lenczewski (ur. 26 stycznia 1893 w Bieliczanach, zm. 18 stycznia 1948 Warszawie) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 26 stycznia 1893 w folwarku Bieliczanach, w ówczesnym powiecie ihumeńskim guberni mińskiej, w rodzinie Wiktora i Józefy z domu Hunczo[1].
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Był długoletnim dowódcą 1. kompanii Batalionu Mostowego podczas wojny z bolszewikami i w czasie pokoju[2][3][4][5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 127. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[6].
3 maja 1926 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 15. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[7]. W sierpniu tego roku został przeniesiony z Centralnego Zakładu Zaopatrzenia Saperów do 2 Pułku Saperów w Puławach na stanowisko dowódcy III Batalionu Saperów[8][9][10]. W grudniu 1929 został przeniesiony do 7 Batalionu Saperów w Poznaniu na stanowisko kwatermistrza[11][12]. W czerwcu 1933 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 7 bsap[13]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Inżynierii na stanowisko kwatermistrza[14]. Z dniem 1 grudnia tego roku został przeniesiony do Głównej Składnicy Saperskiej na stanowisko zarządcy[15]. W marcu 1939 należąc do rezerwy personalnej oficerów przy Inspektorze Saperów Sztabu Głównego był przydzielony do inspektora armii „na odcinku Polesie” gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego na stanowisko wykonawcy studiów[16]. Z dniem 31 lipca tego roku został przeniesiony w stan spoczynku[17]. Na stopnień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1939 i 1. lokatą w korpusie oficerów saperów[18]. Był to tzw. awans emerytalny w związku z przeniesiem w stan spoczynku[19].
8 września 1939 zgłosił się do służby i został oddany do dyspozycji naczelnego dowódcy saperów. 18 września 1939 w Kutach przekroczył granicę z Rumunią i został internowany na jej terytorium. Początkowo został osadzony w obozie w Călimănești. Od 8 grudnia do 25 lutego 1940 przebywał w obozie w Târgoviște, a następnie (do 29 sierpnia 1945) w obozie cywilnym w Pitești. W październiku 1945 został powołany do służby w ludowym Wojsku Polskim. Zmarł 18 stycznia 1948 w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A10, rząd 7, grób 26)[20].
Był żonaty z Anną z domu Czystiakow (1896–1990), z którą miał córkę Reginę (ur. 1926) i pasierbicę Irenę Kuczyńską (ur. 1916)[1][20].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 446 – 19 września 1922[21]
- Krzyż Walecznych[22]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[23][24]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
Przypisy
- 1 2 3 4 Zenon Lenczewski. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.39-3059 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-05-17].
- ↑ Bielski 1928 ↓, s. 37 jako Zenon Lenczewski-Samotyja.
- ↑ Zarzycki 1996 ↓, s. 5.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 894, 908.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 818, 830.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 233.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926, s. 126.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926, s. 270.
- ↑ Bielski 1928 ↓, s. 37, 63.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 570, 593.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 389.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 249, 755.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933, s. 128.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 166.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 267.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 243.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 956.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 760.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 29-31.
- 1 2 Zenon Lenczewski. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. [dostęp 2025-05-17].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 10 października 1922, s. 771.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 249.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 15.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Romuald Bielski: Dziesięć lat istnienia 2-go Pułku Saperów Kaniowskich 1918-1928. Puławy: 2 Pułk Saperów Kaniowskich, 1928.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Piotr Zarzycki: Batalion Mostowy. Pruszków: Wydawnictwo Ajaks, 1996, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-86521-95-3.