Zespół Bálinta (ang. Balint syndrome) – rzadki zespół neurologiczny, objawiający się bezładem okoruchowym z niezdolnością do fiksacji wzroku. Występuje u pacjentów z obustronnym uszkodzeniem kory płatów ciemieniowych (w obrębie pól Brodmanna 19 i 7) – na pograniczu płata ciemieniowego i potylicznego. Opisany przez Rezső Bálinta w 1909[1].
Objawy:
- symultanagnozja (niezdolność do postrzegania części przedmiotu jako składowych całości)
- apraksja ruchów gałek ocznych (zaburzenie koordynacji spojrzenia)
- ataksja wzrokowa (upośledzona koordynacja ruchów ręki za pomocą kontroli wzrokowej)[2]
Przypisy
- ↑ R. Balint. Seelenlähmung des "Schauens", optische Ataxia, räumliche Störung der Aufmerksamkeit. Monatsschrift für Psychiatrie und Neurologie 25, ss. 51-81 (1909)
- ↑ E.E. Louis E.E., S.S. Mayer S.S., L.L. Rowland L.L., Merritt Neurologia, t. Tom I, 2017, str. 302 .
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.