Zeta Persei
| ζ Per | |||||||||||||||||||
 Położenie w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||||
| Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||||
| Gwiazdozbiór | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rektascensja |
03h 54m 07,922s | ||||||||||||||||||
| Deklinacja |
+31° 53′ 01,08″ | ||||||||||||||||||
| Paralaksa (π) | |||||||||||||||||||
| Odległość | |||||||||||||||||||
| Wielkość obserwowana | |||||||||||||||||||
| Ruch własny (RA) |
5,77 ± 0,24 mas/rok | ||||||||||||||||||
| Ruch własny (DEC) |
−9,92 ± 0,19 mas/rok | ||||||||||||||||||
| Prędkość radialna |
20,60 ± 0,80 km/s | ||||||||||||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||||
| Rodzaj gwiazdy | |||||||||||||||||||
| Typ widmowy |
B1 Ib[1] | ||||||||||||||||||
| Masa | |||||||||||||||||||
| Promień | |||||||||||||||||||
| Jasność | |||||||||||||||||||
| Wiek |
19 mln lat[2] | ||||||||||||||||||
| Temperatura |
23 000 K[2] | ||||||||||||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Zeta Persei (ζ Per) – trzecia co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Perseusza, znajdująca się w odległości około 752 lata świetlne od Słońca.
Charakterystyka
Jest to gorący nadolbrzym reprezentujący typ widmowy B, który wchodzi w skład asocjacji Perseusz OB2. Jest to gwiazda trzeciej wielkości (średnio 2,85m, słabo zmienna), ale gdyby odjąć efekt pociemnienia przez pył międzygwiezdny, świeciłaby z jasnością 1,79m (równie jasno co Mirfak). Gwiazda ta ma zaledwie 19 milionów lat, ale przy masie 19 M☉ zakończyła już syntezę wodoru w hel i w przyszłości wybuchnie jako supernowa[2].
Gwiazda ma dwóch towarzyszy, Zeta Persei B i E. Gwiazdy oznaczone jako Zeta Persei C i D nie są związane z nadolbrzymem, a tylko sąsiadują z nim na niebie. Bliższa ζ Per B jest gwiazdą ciągu głównego również należącą do typu widmowego B, odległą o 3900 au i okrążającą nadolbrzyma co 50 000 lat. Dalsza gwiazda ζ Per E jest oddalona o 36 000 au i potrzebuje 1,5 mln lat na jeden obieg; przy tak dużej odległości zewnętrzne siły grawitacyjne zapewne odłączą ją od dwóch towarzyszy[2].