ZiŁ-112S
 | |
| Producent | |
|---|---|
| Okres produkcji |
1961 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca |
brak |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowy roadster |
| Silniki | |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa manualna |
| Napęd |
tylny, silnik wzdłużnie z przodu |
| Długość |
4200 mm |
| Szerokość |
1640 mm |
| Wysokość |
915 mm |
| Rozstaw osi |
2600 mm |
| Masa własna |
1330 kg |
| Liczba miejsc |
2 |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja |
Ferrari 250 Testa Rossa |
.svg.png){kind=small}
ZiŁ-112S – wyścigowy samochód osobowy wyprodukowany przez radzieckie zakłady ZiŁ w 1961 roku. Stanowił następcę linii samochodów ZiS/Ził-112 i był ostatnim samochodem wyścigowym tych zakładów.
Historia
Samochód ZiŁ-112S stanowił zwieńczenie linii samochodów wyścigowych z silnikami o dużej pojemności produkowanych od początku lat 50. przez zakłady ZiŁ (do 1956 noszące nazwę ZiS) i oznaczonych Ził-112 (pierwotnie ZiS-112)[1]. Pomimo takiego samego oznaczenia numerycznego, stanowił całkiem nową konstrukcję, lżejszą i mniejszą od poprzedników, co pozwoliło na polepszenie osiągów. Konstruktorem samochodu był W. Rodinow[1]. ZiŁ-112S zadebiutował w wyścigach w ZSRR w listopadzie 1961 roku[1].
Samochód zbudowany był w takim samym układzie dwumiejscowego roadstera z silnikiem z przodu, co poprzednicy, jednak zastosowano w nim część nowocześniejszych rozwiązań technicznych. Podobnie jak w ZiŁ-112/4, silnik o pojemności 6 l zaadaptowano z limuzyny ZiŁ-111, a trzybiegową skrzynię z ZiS-110, lecz zwiększono moc silnika[1]. Niezależne zawieszenie przednich kół na sprężynach i mechanizm kierowniczy zaadaptowano z GAZ-21 Wołga, a w zawieszeniu tylnym zastosowano oś De Diona amortyzowaną sprężynami[1]. Bębny hamulcowe o średnicy 305 mm zainstalowano przy przekładni głównej, łączącej się z kołami za pomocą półosi[1]. Przekładnia główna była wyposażona w reduktor o przełożeniu, które mogło być zmieniane między wyścigami w zależności od trasy[1]. Koła były mocowane centralną nakrętką i miały opony radialne rozmiaru 175-16"[1].
W 1965 roku drugi egzemplarz ZiŁ-112S otrzymał mocniejszy silnik o pojemności 7 l i inne ulepszenia, jak hamulce tarczowe i samoblokujący się mechanizm różnicowy[1].
Dane techniczne
Silnik
- W nawiasach dane z silnikiem 7 l
Galeria
Bok pojazdu
Wnętrze
Przypisy
Bibliografia
- Lew Szugurow, Awtomobili Rossii i SSSR, 1993, ISBN 5-87483-006-5 (ros.)