Zieleń paryska

Zieleń paryska

Nazewnictwo Inne nazwy i oznaczenia zieleń szwajnfurcka
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C4H6As6Cu4O16
Inne wzory	3Cu(AsO 2) 3·Cu(CH 3COO) 2
Masa molowa	1013,79 g/mol
Wygląd	zielony krystaliczny proszek[1]
Identyfikacja
Numer CAS	12002-03-8
PubChem	22833492
SMILES CC(=O)[O-].CC(=O)[O-].[O-][As]=O.[O-][As]=O.[O-][As]=O.[O-][As]=O.[O-][As]=O.[O-][As]=O.[Cu+2].[Cu+2].[Cu+2].[Cu+2]
InChI InChI=1S/2C2H4O2.6AsHO2.4Cu/c2*1-2(3)4;6*2-1-3;;;;/h2*1H3,(H,3,4);6*(H,2,3);;;;/q;;;;;;;;4*+2/p-8 InChIKey HTSABAUNNZLCMN-UHFFFAOYSA-F
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie słabo rozpuszczalna[1]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2] Niebezpieczeństwo Zwroty H H301, H331, H410 Zwroty P brak wiarygodnych danych Temperatura zapłonu niepalny[1] Numer RTECS GL6475000 Dawka śmiertelna LD50 22 mg/kg (szczur, doustnie)[1]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Zieleń paryska, zieleń szwajnfurcka – organiczny związek chemiczny, sól podwójna kwasu octowego, kwasu metaarsenowego(III) i miedzi na +2 stopniu utlenienia. Jest to zielone krystaliczne ciało stałe, słabo rozpuszczalne w wodzie. W przeszłości stosowana jako pigment, insektycyd^[3], np. przeciwko stonce ziemniaczanej (użycie w roku 1867), a także do konserwacji drewna^[4], Ze względu na jej dużą toksyczność, przestała być używana w tych celach.

W malowidłach, zieleń paryska („Vert de Paris”) tworzy bogaty, ciemny odcień zieleni z domieszką niebieskiego. Stała się popularna w XIX wieku. Była również określana jako zieleń szmaragdowa ze względu na podobieństwo do koloru tego kamienia szlachetnego. Z powodu swojej toksyczności została stopniowo zastąpiona przez mniej trujące pigmenty np. zieleń ftalocyjaninową (C.I Phthalocyanine Green BS 7,PG 7 i C.I Phthalocyanine Green YS, PG 36) lub viridian (PG 15). Numer "Colour Index" dla zieleni paryskiej to 21, C.I Emerald Green 21, PG 21.