Zofia (1415–1453)

Zofia (ur. przed 1415, zm. po 17 marca 1453 w Bardo^[1]) – żona Wilhelma, księcia meklemburskiego na Orlach (Werle), córka Warcisława VIII, księcia bardowskiego i rugijskiego oraz Agnieszki.

Zofia była najmłodszym dzieckiem księcia Warcisława VIII i Agnieszki. Niewiele danych pochodzi o jej życiu z okresu małżeństwa od przełomu 1426/1427 do 1436. Wiadomo jednak, że w latach 1436–1453, wraz z córką Katarzyną przebywała na Pomorzu Przednim w Bardo. Okres ten poświęciła na walkę do praw majątku wdowiego, z książętami meklemburskimi, którzy za opuszczenie przez nią ziem, gwarantowali wypłacenie sumy 5 tysięcy grzywien lubeckich^[1].

Oprawa wdowia, należna była po śmierci jej męża Wilhelma, księcia sławijskiego (Wenden), pana na Güstrowie, Waren i Werle. Z uwagi na pretensje dynastów meklemburskich do ziem po Wilhelmie, toczył się wieloletni spór, który zakończył się wstępnie w 1441. Wówczas Katarzynie i Barnimowi VIII (Młodszemu), który obejmował nadzór kuratorski nad siostrzenicą, wypłacono 20 tysięcy reńskich guldenów. Córka Zofii, pod zastaw tej sumy otrzymała m.in. wójtostwo w Bardo i ziemię Zingst^[1].

Zofię spłacono całkowicie dopiero po zawarciu 18 stycznia 1453 układu w Dammgarten, który kończył wojnę pomiędzy Warcisławem IX, a książętami meklemburskimi o ziemię przejętą przez księcia pomorskiego, po śmierci Barnima VIII^[1].

Zofia została wydana za mąż, za Wilhelma, syna Wawrzyńca, pana na Güstrowie i Matyldy Werle–Goldberg. Ze związku małżeńskiego pochodziła jedynie córka^[1][2][3], tj.

• Katarzyna (ur. po 1426–1427, zm. w okr. 21 lipca 1475–13 stycznia 1480) – żona Ulryka II, księcia meklemburskiego na Stargardzie^[4].