Zulfiqar
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Defence Industries Organization, Shahid Dooz Industrial Complex, Iran |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
3 |
| Historia | |
| Produkcja |
od 1999 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
diesel 1000 KM |
| Masa |
40 t |
| Moc jedn. |
25 KM/t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
70 km/h |
| Zasięg pojazdu |
500 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Kąt podjazdu |
60% |
| Przechył boczny |
30% |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 × armata kalibru 125 mm 1 × karabin maszynowy przeciwlotniczy kalibru 12,7 mm 1 × karabin maszynowy kalibru 7,62 mm | |
| Użytkownicy | |
| Iran | |
Zulfiqar – irański czołg podstawowy, produkowany od 1999 roku. Nazwa czołgu pochodzi od Zulfikara – mitycznego miecza Allego.
Opis
Załoga czołgu składa się z trzech osób: dowódcy, kierowcy i działonowego.
Czołg ma konwencjonalny układ, tzn. przedział kierowcy z przodu, wieża pośrodku i układ zasilania z tyłu wozu. 125-milimetrowa armata czołgowa i towarzyszący jej układ automatycznego ładowania zaczerpnięto z radzieckiego czołgu T-72, który również był w Iranie produkowany. W standardowym wyposażeniu znajdują się m.in. skomputeryzowany system kontroli ognia, celowniki noc/dzień, system obronny przed bronią masowego rażenia oraz system wykrywania i tłumienia ognia. W październiku 2016 roku rozpoczęły się testy systemu obrony aktywnej rodzimej produkcji[1].
Przypisy
- ↑ Andrzej Pawłowski: Iran testował system aktywnej obrony Zulfikara. Konflikty.pl, 26 października 2016. [dostęp 2016-10-26].
Bibliografia
- Foss F. Ch.: Jane’s tank & combat vehicle recognition guide. New York: HarperCollinsPublishers, 2000. ISBN 0-00-472452-6.