Zygmuntówka (ciastko)

Zygmuntówka
deser
Rodzaj

ciastko

Data i miejsce powstania

22 kwietnia 2009
Polska
Warszawa

Twórca Witold Teledziński
Składniki

śmietanka kremówka (36%), cukier, jaja, czekolada, konfitura żurawinowa, płatki migdałowe (oraz: woda, mąka pszenna i masło)[1]

Zygmuntówka – ciastko warszawskie wyłonione w wyniku konkursu ogłoszonego przez Biuro Promocji Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy[2]. Współorganizatorem był Cech Rzemiosł Spożywczych[3].

Zygmuntówka ma postać babeczki korpusowej. Ma przypominać kształtem strzelistą koronę[2][1]. Składa się z korpusu uformowanego z upieczonej masy migdałowej (skład: cukier, płatki migdałowe, białka jaj, mąka, masło), wypełnionego musem czekoladowym, konfiturą żurawinową, bitą śmietaną i zwieńczonego koroną z bezy o nieregularnym kształcie[1]. Autorem przepisu jest Witold Teledziński, właściciel cukierni Nova[4][1][5].

Konkurs ogłoszono w tłusty czwartek 19 lutego 2009[3]. Wzięło w nim udział 18 cukierni należących do Cechu Rzemiosł Spożywczych[1][5][4]. 22 kwietnia 2009 jury składające się z cukierników i znanych osobistości pod przewodnictwem (nieobecnej) prezydent m.st. Warszawy Hanny Gronkiewicz-Waltz wskazało zwycięskie ciastko[5]. Sędziowie brali pod uwagę smak, wygląd i nowatorstwo[3][5]. Nazwę ciastka wyłoniono za pomocą internetowego plebiscytu spośród propozycji nadesłanych przez internautów[1][2][3][4] (wybierano między nazwami: „kapitalne”, „konkursowe”, „metropolitanka”, „metropolka”, „stołeczniak”, „warszawskie” i „zygmuntówka”[6]). Nazwę „zygmuntówka” zgłosiło do konkursu siedem osób[7]. Zwycięzcą został Witold Żyła z Warszawy[1][2][5][4][7], który zgłosił ją pierwszy[7]. Jak zauważyli sami jurorzy konkursu na ciastko, wybrana w plebiscycie nazwa „szczęśliwym zbiegiem okoliczności” pasuje do kształtu ciastka, wzbudzając skojarzenia z królem Zygmuntem III Wazą[4][1], którego pomnik na placu Zamkowym jest jednym z symboli Warszawy.

Włodzimierz Karol Pessel w swojej pracy Kulturoznawca w poszukiwaniu smaków Warszawy opisał zygmuntówkę w sposób następujący:

Osobiście scharakteryzowałbym zygmuntówkę jako ciastko niezręczne w konsumpcji. Z uwagi na jego wysokość i skład trudno jeść je estetycznie. W smaku jest natomiast ambiwalentne: bardzo słodkie na początku, później kwaśne, na koniec ponownie słodkie. To, oczywiście, sprzyja tworzeniu komercyjnej ideologii – produktu tak niejednorodnego, jak „dziwne miasto”, z którym został on związany (…)[8]

Zauważa on też, że kampania promująca nowe ciastko była w istocie „akcją medialną skierowaną przeciwko wuzetce”, która przypominać może o „kontrowersyjnej pod wieloma względami” odbudowie Warszawy oraz kojarzyć się z „produktami państwowej gastronomii z czasów Polski Ludowej” (m.in. dzięki kultowej już scenie w filmie Miś Stanisława Barei)[8].

Zygmuntówka miała stać się nowym symbolem Warszawy i przyczynić się do jej wypromowania, jednak początkowa popularność ciastka szybko zgasła i stało się ono trudno dostępne[9][10][8].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 Finał konkursu na nowe ciastko warszawskie. Urząd m.st. Warszawy, 25 kwietnia 2009. [dostęp 2019-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-30)]. Uwaga patrz w źródle załączony plik doc z przepisem
  2. 1 2 3 4 Zygmuntówka w kształcie korony nowym warszawskim ciastkiem. [w:] kuchnia.wp.pl [on-line]. Wirtualna Polska SA, kwiecień 2009 (aktualizacja 2009-05-05). [dostęp 2019-12-07].
  3. 1 2 3 4 Magdalena Dubrowska: Konkurs na nowe warszawskie ciacho z pazurem. [w:] warszawa.gazeta.pl [on-line]. Agora SA, 19 lutego 2009. [dostęp 2019-12-08].
  4. 1 2 3 4 5 Izabela Kraj: Nowe ciacho jest pyszne. [w:] zyciewarszawy.pl [on-line]. Gremi Media SA, 23 kwietnia 2009 (aktualizacja 2009-04-24). [dostęp 2019-12-08].
  5. 1 2 3 4 5 Magdalena Dubrowska, Błażej Grygiel: Symbol Warszawy, który nie mieści się w ustach. [w:] warszawa.gazeta.pl [on-line]. Agora SA, 23 kwietnia 2009. [dostęp 2019-12-08].
  6. ↑ https://web.archive.org/web/20090419131903/http://www.slodkawarszawa.pl/
  7. 1 2 3 Izabela Kraj: Atak na zygmuntówki. [w:] zyciewarszawy.pl [on-line]. Gremi Media SA, 3 maja 2009 (aktualizacja 2009-05-04). [dostęp 2019-12-08]. Cytat: „Warszawiacy zostaną poczęstowani zygmuntówką podczas Nocy Muzeów – 16 maja.(...) Na „trzydziestkę“ tego dnia zostaną też zaproszeni autorzy zwycięskiej nazwy dla ciastka. Bo nie jest to tylko jedna osoba. Na ten sam pomysł wpadło aż sześcioro warszawiaków. Ale – zgodnie z regulaminem – nagrodę (...) otrzymał ten, kto zgłosił ją pierwszy – pan Witold Żyła. (...) Kolejna osoba zgłosiła pomysł zygmuntówki kilka dni później. – Ale zwycięzca był tylko jeden. Pozostali otrzymali dyplomy(...).”
  8. 1 2 3 Włodzimierz Karol Pessel: „Kulturoznawca w poszukiwaniu smaków Warszawy”. W: Terytoria smaku. Studia z antropologii i socjologii jedzenia. Praca zbiorowa pod redakcją Urszuli Jareckiej i Anny Wieczorkiewicz. Warszawa: Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UW, Wydawnictwo IFiS PAN, 2014, s. 174–177.
  9. ↑ Agnieszka Banach: Słodkie decyzje warszawiaków i zapomniana zygmuntówka. [w:] naszemiasto.pl [on-line]. Polska Press Sp. z o.o., 3 sierpnia 2010. [dostęp 2019-12-08].
  10. ↑ Michał Wojtczuk. Najbardziej warszawskie ciastko. „Gazeta Stołeczna”, s. 2, 26 lipca 2023.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.