Zygmunt Kubisz
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
11 września 1896 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _3r_BAR.svg.png){kind=small}   | |
.png){kind=small}
Zygmunt Kubisz (ur. 11 września 1896 w Tyśmienicy, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, mianowany przez Prezydenta RP na uchodźstwie Augusta Zaleskiego podpułkownikiem.
Życiorys
Urodził się 11 września 1896 roku[1] w Tyśmienicy, pow. tłumackim, jako syn Józefa[2]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Armii. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 kwietnia 1917 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1918 roku jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty Nr 58[3].
W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 23 pułku piechoty. Za wykazane męstwo w 1921 roku został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari[4][5]. W wymienionym pułku kontynuował służbę do lata 1928 roku[6][7][8][9][10]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1587. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 36 pułk piechoty[7]. W lipcu 1928 roku został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Korpusu Kadetów Nr 3 w Rawiczu[11]. 2 kwietnia 1929 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 40. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stryju na stanowisko dowódcy batalionu[13]. W marcu 1932 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[14][15][16], a w sierpniu 1935 roku znów przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[17]. W marcu 1939 roku pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Wołkowysk na stanowisku komendanta rejonu uzupełnień.
W 1959 roku został mianowany podpułkownikiem[18]. 29 lutego 1968 roku Prezydent RP August Zaleski zwolnił go z dniem 6 marca 1968 roku z funkcji członka Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari[19]. Tego samego dnia prezydent mianował go od dnia 7 marca 1972 roku członkiem Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari na dwuletnią kadencję[20]. 24 marca 1970 roku August Zaleski mianował go członkiem Kapituły na kolejną kadencję[21].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4898 (1921)[5]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1972)[22]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[1]
- Medal Niepodległości (24 maja 1932)[23]
- Medal Pamiątkowy 1918–1928 (Łotwa, 1929)[24]
Przypisy
- 1 2 Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 35.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-07-19].
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 424, 647.
- ↑ Witkowski 1928 ↓, s. 22.
- 1 2 Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 6 grudnia 1921 roku, s. 1609.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 91, 720.
- 1 2 Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 64.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 191, 418.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 180, 362.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 39, 195.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 221.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 105.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 191.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 225, tu błędnie podano, że przesunięcie miało miejsce w 69 pp.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 320, sprostowano, że przesunięcie odbyło się w ramach 53 pp.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 35, 581.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 96.
- ↑ Dembiński 1969 ↓, s. 1, awans został ogłoszony w Dzienniku Personalnym Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych nr 3 z 1959 roku.
- ↑ Zarządzenie Prezydenta RP. Kancelaria Sejmu RP. [dostęp 2019-03-24]..
- ↑ Zarządzenie Prezydenta RP. Kancelaria Sejmu RP. [dostęp 2019-03-24]..
- ↑ Zarządzenie Prezydenta RP. Kancelaria Sejmu RP. [dostęp 2019-03-24]..
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. Kancelaria Sejmu RP. [dostęp 2019-03-24]..
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 121, poz. 152 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 239.
Bibliografia
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Stefan Dembiński: Lista Oficerów Polskich Sił Zbrojnych na uchodźstwie według awansów dokonanych zarządzeniami Prezydenta Rzeczypospolitej, z uwzględnieniem rodzajów broni i służb. [w:] Dziennik Ustaw RP na Uchodźstwie [on-line]. 1969-06-30. [dostęp 2019-02-16].
- Stefan Witkowski: Zarys historii wojennej 23-go Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.