Zygmunt Lasocki (chemik)

Zygmunt Lasocki

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1921 Dzierzbia k. Kolna
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 1993 Łódź
Profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia polimerów
Alma Mater	Politechnika Łódzka
Doktorat	1960
Profesura	1980
Polska Akademia Nauk
Status	członek korespondent
Uczelnia	Politechnika Łódzka
Odznaczenia

Zygmunt Lasocki (ur. 16 listopada 1921 w Dzierzbi k. Kolna, zm. 5 grudnia 1993 w Łodzi) – polski chemik-organik, profesor Politechniki Łódzkiej.

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, syn Romana, pełniącego w czasie II wojny światowej funkcję kierownika konspiracyjnej organizacji ziemian "Uprawa", i Anny Mari zd. Kisielnickiej^[1].

W 1950 ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej. Pracę rozpoczął w 1949 roku w Katedrze Technologii Organicznej. W 1960 roku uzyskał stopień naukowy doktora, w 1974 tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1980 – profesora zwyczajnego. w 1973 roku został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk.

Jego działalność naukowo obejmowała badania w dziedzinie związków i krzemoorganicznych polimerów termoodpornych, procesów silikonowania. Jako pierwszy na świecie zbadał kinetykę i mechanizm polikondensacji siloksanów, na której oparta jest technologia silikonów. Dorobek naukowy obejmuje ponad 100 publikacji, monografie i patenty. Wypromował 13 doktorów.

Był prodziekanem Wydziału Chemicznego Politechniki Łódzkiej, a także współorganizatorem, a później sekretarzem naukowym Oddziału PAN w Łodzi.

• Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 143.

• Prof. zw. dr hab. in Zygmunt Lasocki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-09-22] .