Zygmunt Robakiewicz
.JPG) Zygmunt Robakiewicz przed sądem I instancji w Stanisławowie (1938) | |
| Data i miejsce urodzenia |
8 marca 1885 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg.png){kind=small} | |
Zygmunt Robakiewicz (ur. 8 marca 1885 w Płocku, zm. ?) – polski działacz niepodległościowy, urzędnik, starosta w okresie II Rzeczypospolitej.
Życiorys
Urodził się 8 marca 1885 w Płocku, ówczesnej stolicy guberni płockiej, w rodzinie Jana i Bronisławy z Gradomskich[1][2]. Ukończył Gimnazjum Męskie na Pradze w Warszawie[3].
W okresie II RP pełnił funkcję starosty powiatu krzemienieckiego (1. poł. lat 20.)[4][5], starosty powiatu grodzieńskiego na przełomie lat 20./30.[6][7], starosty powiatu nadwórniańskiego.
Został aresztowany i oskarżony o nadużycia finansowe. Pierwotnie stanął przed sądem w Grodnie, gdzie za popełnione na tym terenie w latach 1933–1935 nadużycia i zadłużenia na łączną sumę kilkudziesięciu złotych został skazany na karę jednego roku pozbawienia wolności[8]. W międzyczasie zostały ujawnione jego niezgodne z prawem działania w starostwie nadwórniańskim, gdy od 1928 do 1932 jako przewodniczący Wydziału Powiatowego dokonał przywłaszczeń. W związku z tym został odstawiony z Grodna do Stanisławowa. Wyrokiem tamtejszego sądu z 14 stycznia 1938 został skazany na karę czterech lat pozbawienia wolności z zaliczeniem aresztu od marca 1937, ponadto zasądzono powództwo cywilne w wysokości ok. 17 tys. zł i poniesienie przez niego kosztów sądowych (skazany został także były sekretarz rady Stawiński)[9][10][11]. 26 kwietnia 1938 wyrokiem sądu w Wilnie został skazany na karę pozbawienia wolności jednego roku w sprawie nadużyć na szkodę Komunalnej Kasy Oszczędności w Grodnie[12][13]. 4 czerwca 1938 Sąd Apelacyjny w Wilnie utrzymał w mocy wyrok pierwszej instancji sądu w Stanisławowie i skazał Z. Robakiewicza na karę czterech lat pozbawienia wolności i pięć lat pozbawienia praw obywatelskich[14].
Na początku 1938 na murach pałacu w Wiśniowcu ustanowiono tablicę poświęconą Zygmuntowi Robakiewiczowi[15].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[16][1][17]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2 maja 1923[18] „za zasługi, położone w dziedzinie administracji państwowej na Kresach”[19]
- Złoty Krzyż Zasługi – 7 listopada 1929[20]
Przypisy
- 1 2 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-03-17].
- ↑ Wojewodowie białostoccy. W: Z dziejów województwa białostockiego w okresie międzywojennym. Białystok: 1999, s. 29.
- ↑ Gimnazjum męskie na Pradze od założenia do 1905 roku we wspomnieniach jego uczniów. [dostęp 2015-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-10)].
- ↑ Maria Taszycka, Danuta Trylska-Siekańska, Tadeusz Kukiz: DUBNO / KLEWAŃ / KRZEMIENIEC / ŁUCK / OSTRÓG / RÓWNE / WIŚNIOWIEC. [dostęp 2015-05-01].
- ↑ Aleksander Śnieżko: Wydobył z ziemi gród, o którym nikt nie wiedział. Wspomnienie o Józefie Jodkowskim. [dostęp 2015-05-01].
- ↑ Obwieszczenie. „Białostocki Dziennik Wojewódzki”, s. 292, Nr 8 z 10 maja 1929.
- ↑ Józef Makarczyk. Parafia wNiebowzięcia NMp w Kopciówce w latach 1936–1945. „Warszawskie Studia Pastoralne”, s. 157, Nr 16 z 2012.
- ↑ Wiadomości bieżące. Proces b. starosty Robakiewicza. „Nasza Praca”. Nr 3, s. 2, 16 stycznia 1938.
- ↑ B. starosta Robakiewicz skazany został na 4 lata więzienia. „Siedem Groszy”, s. 1, Nr 14 z 15 stycznia 1938.
- ↑ Wyrok na b. starostę Z. Robakiewicza. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 10 z 15 stycznia 1938.
- ↑ Motywy wyroku na b. starostę Z. Robakiewicza. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 11 z 16 stycznia 1938.
- ↑ Osławiony b. starosta Robakiewicz stanie jutro przed Sądem Apelacyjnym w Wilnie. „Echo”, s. 2, Nr 108 z 19 kwietnia 1938.
- ↑ Wyrok na Robakiewicza. „Polonia”, s. 12, Nr 4858 z 27 kwietnia 1938.
- ↑ B. starosta Robakiewicz skazany ponownie na 4 lata więzienia. „Echo”, s. 1, Nr 155 z 5 czerwca 1938.
- ↑ Kirtiklis z pomnikiem, b. star. Robakiewicz z tablicą. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 48B, s. 4, 18 lutego 1938.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-03-17].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 36.
- ↑ Monitor Polski Nr 100 z 2 maja 1923. scan.lex.pl. s. 45. [dostęp 2025-05-19].
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 264, poz. 615 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”.
