Łućk

Łućk (Луцьк)
ilustracja
Klasa

korweta

Projekt

1124MU

Oznaczenie NATO

Grisha V

Historia
Stocznia

Łeninśka kuznia, Kijów

Położenie stępki

26 grudnia 1992

Wodowanie

22 maja 1993

 Marynarka Wojenna Ukrainy
Wejście do służby

30 grudnia 1993

Los okrętu

przejęty przez Rosję 20 marca 2014

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

1055 t pełna
910 t standardowa[1]

Długość

71,07 m[1]

Szerokość

10,15 m

Zanurzenie

3,71 m

Napęd
1 turbina gazowa o mocy 18 000 KM,
2 silniki Diesla o mocy 38 000 KM[2], 3 śruby - CODAG
Prędkość

31,67 w[1]

Zasięg

2750 Mm przy prędkości 14 w[2]

Uzbrojenie
1×II wyrzutnia pocisków plot ZIF-122 Osa-MA (20 pocisków)
1 armata uniwersalna kaliber 76,2 mm AK-176M
1 armata obrony bezpośredniej 30 mm AK-630M
4 wyrzutnie torped pop 533 mm (2×II)
1 wyrzutnia rbg RBU-6000 (48 pocisków RGB-60)

2 zrzutnie bomb głębinowych (12 bg BB-1)

Załoga

70[2]

Łućk (U205) (ukr. Луцьк) – współczesna ukraińska korweta zwalczania okrętów podwodnych projektu 1124MU[3] (typu Albatros, oznaczenie NATO Grisha V). W marcu 2014 r. została zagarnięta przez siły rosyjskie podczas aneksji Krymu.

Budowa

"Łućk" był jednym z ostatnich zbudowanych okrętów z długiej serii korwet zwalczania okrętów podwodnych radzieckiego projektu 1124 i jego wariantów. Stępkę pod jego budowę położono 26 grudnia 1992 roku (już po rozpadzie ZSRR), w śródlądowej stoczni Łeninśka kuznia ("Kuźnia Leninowska") w Kijowie, która była jednym z zakładów budujących okręty tego typu[4]. Budowę prowadzono dla marynarki wojennej Ukrainy, przy tym trwała ona nadzwyczaj szybko jak na realia państw poradzieckich i kadłub wodowano już 22 maja 1993 roku[4] (budowa bliźniaczej korwety "Ternopil", rozpoczęta wcześniej, trwała wielokrotnie dłużej). Korweta otrzymała nazwę od miasta Łucka.

W dniach 14-16 listopada 1993 r. okręt przeholowano Dnieprem z Kijowa do Mikołajowa, a 21 listopada 1993 r. o własnych siłach przeszedł do Sewastopola[4]. 30 grudnia 1993 r., po próbach odbiorczych, "Łućk" został przyjęty do służby w marynarce Ukrainy[4].

Służba

12 lutego 1994 r. na "Łućku" podniesiono w Sewastopolu banderę ukraińską[4]. Okręt brał następnie udział m.in. w międzynarodowych ćwiczeniach i operacjach i był przez dłuższy czas najnowszą i najintensywniej wykorzystywaną jednostką floty ukraińskiej[4]. Nosił początkowo numer burtowy 400, od lipca 1994: U200[4], a od 2007 roku: U205. Wchodził w skład 5. Samodzielnego Dywizjonu Okrętów. Bazował w Zatoce Strzeleckiej w Sewastopolu, a od jesieni 2004 w krymskiej bazie marynarki wojennej na jeziorze Donuzław[4].

Główne wydarzenia służby w latach 1994-2000:

  • lipiec 1994 — międzynarodowe ćwiczenia Breeze-94 (Bułgaria)[4],
  • sierpień 1995 — międzynarodowe ćwiczenia Breeze-95 (Bułgaria) (okręt-gospodarz podczas wizyty w Odessie włoskiego niszczyciela "Francesco Mimbellli")[4],
  • sierpień 1996 — ćwiczenia Morze-96[4],
  • styczeń 1997 — pierwsze odpalenie rakiet w historii floty ukraińskiej (Osa-MA)[4],
  • kwiecień 1997 — wspólne manewry z rosyjską Flotą Czarnomorską[4],
  • lipiec 1997 — międzynarodowe ćwiczenia Cooperative Partner-97 (Bułgaria)[4],
  • sierpień 1997 — międzynarodowe ćwiczenia Sea Breeze-97 (jezioro Donuzław)[4],
  • listopad 1997 — wspólne manewry z rosyjską Flotą Czarnomorską[4],
  • kwiecień 1998 — wspólne manewry z rosyjską Flotą Czarnomorską[4],
  • czerwiec 1998 — międzynarodowe ćwiczenia Cooperative Partner-98 (Rumunia)[4],
  • listopad 1998 — międzynarodowe ćwiczenia Sea Breeze-98 (Odessa)[4],
  • kwiecień 1999 — manewry floty[4],
  • sierpień 1999 — międzynarodowe manewry Farwater Mira—99[4],
  • wrzesień 1999 — ćwiczenia Duel-99[4],
  • kwiecień 2000 — manewry floty[4],
  • 19-30 czerwca 2000 — międzynarodowe ćwiczenia Cooperative Partner-2000 (Odessa)[4],
  • 14-28 lipca 2000 — międzynarodowe ćwiczenia Breeze—2000 (Bułgaria)[4],
  • 16-24 września 2000 — międzynarodowe ćwiczenia Black Sea Partner—2000 (Turcja)[4],
  • remont w Mikołajowie[4].

W 2003 roku "Łućk" brał ponownie udział w międzynarodowych ćwiczeniach Cooperative Partner-2003[4]. W okresie od 24 listopada – 11 grudnia 2007 brał udział w operacji NATO Active Endeavour na wodach Morza Śródziemnego[5].

Podczas kryzysu krymskiego okręt został 5 marca 2014 r. zablokowany w Zatoce Strzeleckiej w Sewastopolu przez okręty rosyjskie, po czym 20 marca 2014 r. został opanowany przez oddziały rosyjskie[6][7]. Po rozmowach międzypaństwowych, korweta miała być zwrócona Ukrainie, lecz Rosja wstrzymała się z jej wydaniem w związku z kontynuowaniem walk w Donbasie[8].

Okręt nie był używany przez Rosję; w lutym 2020 roku nadal znajdował się pod kontrolą rosyjską, odstawiony w Sewastopolu[9].

Przypisy

  1. 1 2 3 Storożiewyje korabli WMF SSSR i Rossii 1945-2000
  2. 1 2 3 A.S. Pawłow, Wojennyje korabli SSSR i Rossii 1945-1995 g., Jakuck, 1994, s.110
  3. ↑ Robert Gardiner (red), Conway's All the world's fighting ships, 1947-1995, Maryland, 1996, ISBN 1-55750-132-7, s.396
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 W. Kostriczenko, Albatros.... s.106
  5. ↑ Hetman Sahajdaczny w składzie sił NATO w Afryce w serwisie altair.pl [dostęp 24-3-2014]
  6. ↑ Тоня Туманова: У Севастополі заблокували корвет "Луцьк". unn.com.ua. [dostęp 2014-03-24]. (ukr.).
  7. ↑ Тоня Туманова: У Криму російські військові захопили два українських корвети. korrespondent.net. [dostęp 2018-09-29]. (ukr.).
  8. ↑ Корвет «Луцьк» − досі на території окупованого Криму w serwisie www.volynpost.com, 8 sierpnia 2014 [dostęp 9-8-2014] (ukr.)
  9. ↑ Журналісти з'ясували, де знаходиться захоплений РФ тральщик "Черкаси". RBK-Ukrajina, 21-2-2020. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ukr.).

Bibliografia

  • Storożewyje korabli WMF SSSR i Rossii 1945-2000, "Morskaja Kollekcyja" 6/2000
  • W. Kostriczenko, "Albatros" dozornyj w morie. Istorija korablej projekta 1124 («Альбатрос» дозорный в море. История кораблей проекта 1124). Moskwa: Wojennaja Kniga, 2005, ISBN 5-902863-04-X
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.