Ślimak (anatomia)

Schemat budowy ślimaka: 1 – blaszka podstawna, 2 – błona przedsionkowa (Reissnera), 3 – błona pokrywająca, 4 – narząd Cortiego.

Ślimak (łac. cochlea) – anatomiczna część ucha wewnętrznego ssaków. Jest złożony z części kostnej, mającej kształt skręconego kanału, wykonującego 2,5 obrotu wokół wrzecionka (wyglądem przypomina muszlę ślimaka) i mieszczącego się w niej przewodu ślimakowego (część błędnika błoniastego), który zawiera narząd słuchu — narząd Cortiego. Przewód ślimakowy kończy się ślepo na wierzchołku ślimaka, jest wypełniony płynem zwanym śródchłonką (endolimfą). Po obu jego stronach biegną przewody zwane schodami przedsionka i schodami bębenka, łączące się na wierzchołku ślimaka, wypełnione przychłonką (perylimfą)[1].

Przypisy

  1. ↑ Maciej Zabel, Sylwia Borska, Urban & Partner Elsevier, Histologia : podręcznik dla studentów medycyny i stomatologii, wyd. Dodruk, Wrocław: Elsevier Urban & Partner, [cop. 2014], ISBN 978-83-7609-865-4, OCLC 934787638 [dostęp 2022-05-30].

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.