Żerkowice (Zawiercie)
| Dzielnica Zawiercia | |
![]() Żerkowice | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Miasto | |
| W granicach Zawiercia |
1 lutego 1977[1] |
| SIMC |
0945730 |
| Strefa numeracyjna |
32 |
| Kod pocztowy |
42-400 |
| Tablice rejestracyjne |
SZA |
Położenie na mapie Zawiercia![]() | |
| 50°30′46″N 19°32′18″E/50,512778 19,538333 | |


Żerkowice – dzielnica Zawiercia położona ok. 8,5 km na północny wschód od centrum miasta.
Historia
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1220 roku, z dokumentu biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża[2], w którym miejscowość wymieniona jest w formie Zirkowycze[3]. Jan Długosz zapisał nazwę miejscowości jako Zirkowicze należącą do parafii kromołowskiej[4].
W 1424 jako wieś zanotowana w historycznym dokumencie mówiącym, że król polski Władysław Jagiełło na prośby ówczesnego właściciela Krystyna z Kozichgłów przenosi z prawa polskiego na prawo średzkie należące do niego wsie leżące w ziemi krakowskiej: Choroń, Oltowiec, Mirów, Kotowice, Postawczowice, Jaworznik, Dupice, Żerkowice, Siamoszyce, Giebołtów, Kowalów i Kowalików[4].
Żerkowice przyłączono do Zawiercia 1 lutego 1977 roku[1].
Turystyka i rekreacja
Przez Żerkowice przechodzi czerwony szlak Orlich Gniazd i czerwony Jurajski Rowerowy Szlak Orlich Gniazd[5]. W Żerkowicach są też skały wapienne, na których uprawiana jest wspinaczka skalna. Są to Kamienie Żerkowickie (Kamień Żerkowicki Dolny i Kamień Żerkowicki Górny), Przewodnik, Jaskółcza Skała, Ostry Kamień, Borsucza Skała, Reniferowa Skała[6].
Przypisy
- 1 2 Dz.U. 1977 nr 3, poz. 15.
- ↑ Stefan Krakowski, Alfred Czarnota: Dzieje Częstochowy od zarania do czasów współczesnych. Katowice: Śląsk, 1964, s. 28–31.
- ↑ Franciszek Kulczycki, Monumenta mediiaevi historica res gestas Poloniae illustrantia, Tomus IX, Cracoviae, 1886, s. 27.
- 1 2 Waldemar Bukowski: Słownik historyczno-geograficzny województwa krakowskiego w średniowieczu, Cz. IV, zesz. 3 (Mieszczyński Staw – Mogilany), hasło: „Mirów”. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Societas Vistulana, 2011, s. 536–545. ISBN 978-83-61033-50-9.
- ↑ Jura Krakowsko-Częstochowska. Część północna 1:52 000, Warszawa: ExpressMap, 2015, ISBN 978-83-88112-71-3.
- ↑ Grzegorz Rettinger, Jura Środkowa, wyd. 3, Kraków: Wspinanie.pl, 2019.

