Żwirble (sielsowiet Opsa)
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet |
Opsa |
| Populacja (2019) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu witebskiego ![]() | |
Położenie na mapie Białorusi ![]() | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. ![]() | |
Żwirble (biał. Жвірблі; ros. Жвирбли) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Opsa.
Historia
W czasach zaborów wieś leżała w granicach Imperium Rosyjskiego[2].
W dwudziestoleciu międzywojennym kolonia leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim, w gminie Dryświaty[3][4].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 80 osób, 79 było wyznania rzymskokatolickiego, 1 prawosławnego. Jednocześnie 79 mieszkańców zadeklarowało polska przynależność narodową, a 1 rosyjską. Było tu 16 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 zamieszkiwały tu 103 osoby w 19 budynkach[5].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Dryświatach. Podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Dyrświatach[6].
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 4 października 2019 roku.
- ↑ Żwirble, wieś, pow. nowoaleksandrowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 874.
- 1 2 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 7.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 5.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 6.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 2042.
Linki zewnętrzne
- Żwirble, wieś, pow. nowoaleksandrowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 874.


_location_map.png)