11 Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej

11 Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1949

Rozformowanie

1950

Organizacja
Dyslokacja

Żary

Rodzaj wojsk

Piechota zmotoryzowana

Podległość

2 Korpus Pancerny

Skład

patrz tekst

11 Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej (11 DPZ) – związek taktyczny Wojska Polskiego.

Dywizję utworzono w marcu 1949 w oparciu o: 11 Dywizję Piechoty, 6 pułk czołgów średnich i 25 pułk artylerii pancernej. 11 DPZ weszła razem z 10 Dywizją Pancerną w skład 2 Korpusu Pancernego podporządkowanego dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego. Dywizję rozlokowano w rejonie: Żary, Żagań, Bolesławiec, Jelenia Góra.

Dywizja posiadała w swoim składzie: trzy zmotoryzowane pułki piechoty, pułk czołgów średnich i batalion rozpoznawczy. Zmotoryzowany pułk piechoty był w praktyce „klasycznym” pułkiem piechoty wyposażonym dodatkowo w samochody ciężarowe. W skład pułku wchodziły trzy bataliony piechoty, dywizjon artylerii, batalion szkolny i pododdziały zabezpieczenia[1]. W pułku czołgów średnich batalion artylerii pancernej uzbrojony był w działa pancerne SU-85[1].

Skład dywizji

Dywizja liczyła etatowo 10028 żołnierzy i 175 pracowników cywilnych. Jej zasadnicze uzbrojenie stanowiło: 76 czołgów średnich, 21 dział pancernych, 5 samochodów pancernych, 73 armaty 76 mm, 26 haubic 122 mm, 90 moździerzy 82 mm i 60 moździerzy 120 mm.

Rozkazem ministra Obrony Narodowej Nr 0055/Org. z 12 czerwca 1950 11 Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej została przeformowana na dywizję zmechanizowaną – 11 Dywizja Zmechanizowana.

Przypisy

Bibliografia