31 Dywizja Piechoty (Imperium Rosyjskie)

31 Dywizja Piechoty
31-я пехотная дивизия
Historia
Państwo

 Imperium Rosyjskie

Sformowanie

1863

Rozformowanie

1918

Dowódcy
Pierwszy

gen. mjr Nikołaj Wedemeyer

Ostatni

gen. mjr Michaił Wołchowskoj

Organizacja
Dyslokacja

Charków

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

10 Korpus Armijny (1914)

31 Dywizja Piechoty (ros. 31-я пехотная дивизия) – wielka jednostka piechoty Armii Imperium Rosyjskiego.

Charakterystyka

31 DP wchodziła w skład X Korpusu Armijnego. W 1914 dywizja etatowo posiadała cztery pułki po cztery bataliony oraz brygadę artylerii polowej z 6 bateriami po 8 dział[1]. Doświadczenie zdobyte podczas walk na frontach I wojny światowej skutkowało zmianami organizacyjnymi. Zimą z 1916 na 1917 rozpoczęto reorganizację dywizji piechoty. Zredukowano liczbę batalionów z 16 do 12 i zmniejszono liczbę dział polowych na mniej aktywnych odcinkach frontu[2].

Struktura organizacyjna

Organizacja w 1914[3]

Oficerowie dywizji

Dowódcy dywizji
  • gen. mjr Nikołaj Aleksandrowicz Wedemeyer (15 VIII 1863 — 6 VII 1865)
  • gen. lejtn. Włodzimierz Wołkowicki (29 VII 1907 – †22 IX 1909)
  • gen. mjr Michaił Wołchowskoj (20 V 1917 — 3 III 1918)

W czasie rosyjsko-japońskiej w 31 DP pełnili służbę niżej wymienieni oficerowie:

  • gen. Wasiljew - dowódca II Brygady
  • płk Rześniowiecki - 124 pp
  • kpt./ppłk Uljanow, syn Polki z domu Laudańskiej - dowódca III/124 pp
  • por. Leon Berbecki - młodszy oficer 11/124 pp, a następnie dowódca 10/124 pp
  • ppor. Wiktor Thommee - młodszy oficer 10/124 pp

Przypisy

Bibliografia

  • Mark Conrad: The Russian Army, 1914. 2001. [dostęp 2023-09-30]. (ang.).
  • Nik Cornish: Armia rosyjska 1914 – 1918. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2016. ISBN 978-83-65746-00-9.

Linki zewnętrzne

  • Armia Imperium Rosyjskiego
  • Leon Berbecki, Pamiętniki generała broni Leona Berbeckiego, Wydawnictwo "Śląsk", Katowice 1959, wyd. I.