3 grosze polskie 1831
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Emitent | |
| Typ monety | |
| Nominał |
3 grosze |
| Rocznik |
1831 |
| Emisja | |
| Mennica | |
| Nakład |
1 111 774 sztuk |
| Data emisji |
10 lutego 1831 |
| Data wycofania |
1 czerwca 1838 |
| Opis fizyczny | |
| Masa |
8,57 g |
| Średnica |
25,2 mm |
| Materiał | |
| Rant |
ząbkowany |
| Stempel | |
3 grosze polskie 1831 – moneta trzygroszowa Królestwa Polskiego okresu powstania listopadowego, bita stemplami przygotowanymi w wyniku decyzji Rządu Tymczasowego z 10 lutego 1831 r., według niezmienionego wagowo systemu monetarnego z 1 grudnia 1815 r., opartego na grzywnie kolońskiej[1]. Wycofano ją z obiegu 1 czerwca 1838 r.[2][3]
Awers
Na tej stronie znajduje się ukoronowana dwudzielna tarcza, na której z lewej strony umieszczono polskiego orła, a z prawej pogoń litewską, u góry, w półkolu napis:
KRÓLESTWO POLSKIE
na samym dole znak intendenta mennicy w Warszawie – K.G. (Karola Gronaua). Dookoła znajduje się wypukły otok[4].
Orzeł na tarczy herbowej może mieć łapy proste albo zagięte[5].
Rewers
Na tej stronie w wieńcu umieszczono nominał 3, pod nim napis „GROSZE”, poniżej „POLS•”, a pod nim rok bicia – 1831. Dookoła znajduje się wypukły otok[4]. Istnieją monety bez kropki po POLS[5].
Opis
Monetę bito w mennicy w Warszawie, w miedzi, na krążku o średnicy 25,2 mm, masie 8,57 grama, z otokiem, z rantem ząbkowanym, w nakładzie 1 111 774 sztuk[6][4].
Stopień rzadkości rozpoznawanych odmian trzygroszówki przedstawiono w tabeli[5]:
| Odmiana | Stopień rzadkości | Liczba egzemplarzy | Zdjęcie | |
|---|---|---|---|---|
| 3 grosze polskie 1831 | łapy orła proste | R | 80 001–400 000 | |
| 3 grosze polskie 1831 | łapy orła proste brak kropki po POLS na rewersie |
R2 | 3001–15 000 | |
| 3 grosze polskie 1831 | łapy orła zagięte | R4 | 121–600 |  |
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Karol Plage, Monety bite dla Królestwa Polskiego w latach 1815–1864 i monety bite dla miasta Krakowa w roku 1835 XXXVIII tablic, Warszawa: Polskie Towarzystwo Archeologiczne i Numizmatyczne Komisja Numizmatyczna, 1972, s. 5-8.
- ↑ Elżbieta Korczyńska, Borys Paszkiewicz, Mennictwo XIX i XX w., Kraków: Polskie Towarzystwo Archeologiczne i Numizmatyczne Oddział w Krakowie, 1989, s. 362.
- ↑ Adam Dylewski, Historia pieniądza na ziemiach polskich, wyd. pierwsze, Carta Blanca, 2011, s. 241.
- 1 2 3 Janusz Parchimowicz, Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 102-104.
- 1 2 3 Tadeusz Iger, Katalog trojaków polskich, wyd. pierwsze, Warszawa: Warszawskie Centrum Numizmatyczne, 2008, s. 289-290.
- ↑ Władysław Terlecki, Mennica Warszawska 1765-1965, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum, 1970, s. 274.