Air New Zealand Cup 2009

Air New Zealand Cup 2009

2008 2010
Szczegóły
Państwo	Nowa Zelandia
Termin	30 lipca – 7 listopada 2009
Liczba meczów	94
Zwycięzca	Canterbury

Air New Zealand Cup 2009 – czwarta edycja zreformowanych rozgrywek National Provincial Championship, mistrzostw nowozelandzkich prowincji w rugby union, a trzydziesta czwarta ogółem. Zawody odbyły się w dniach 30 lipca – 7 listopada 2009 roku.

Na początku sierpnia 2008 roku została zapropononowana nowa struktura rozgrywek, zakładająca zmniejszenie uczestników do dwunastu, wprowadzenie pełnego systemu kołowego zakończonego fazą pucharową rozpoczynającą się od półfinałów i ewentualny baraż ze zwycięzcą Heartland Championship^[1][2]. Pod koniec września NZRU podjął jednak decyzję o wprowadzeniu pełnej, trzynastokolejkowej fazy grupowej przez kolejne dwie edycje przy utrzymaniu liczby uczestniczących zespołów^[3]. Zmiany zostały jednak zapowiedziane na sezon 2011^[4].

Czternaście uczestniczących zespołów rywalizowało zatem systemem kołowym w pierwszej fazie w ramach jednej grupy, następnie czołowa czwórka awansowała do półfinałów. Zwycięzca meczu zyskiwał cztery punkty, za remis przysługiwały dwa punkty, porażka nie była punktowana, a zdobycie przynajmniej czterech przyłożeń lub przegrana nie więcej niż siedmioma punktami premiowana była natomiast punktem bonusowym. W przypadku tej samej liczby punktów przy ustalaniu pozycji w grupie brane były pod uwagę kolejno następujące kryteria: wynik bezpośredniego meczu między zainteresowanymi drużynami, lepsza różnica punktów zdobytych i straconych we wszystkich meczach grupowych, wyższa liczba zdobytych przyłożeń, ostatecznie zaś rzut monetą^[5]. Terminarz został ogłoszony w lutym 2009 roku^[6][7].

Zarówno półfinały^[8], jak i finał były powtórką sprzed roku^[9]. Tytuł obroniła drużyna Canterbury^[10][11], a dla zawodników ze stolicy był to czwarty przegrany finał z rzędu i szósty w ciągu ostatnich siedmiu edycji^[12][13]. Najlepszym zawodnikiem tej edycji został uznany Mike Delany^[14].

Do sędziowania zawodów zaproszeni zostali również arbitrzy spoza Nowej Zelandii – Wayne Barnes, Nathan Pearce czy Andrew Lees^[15]. Głównym sędzią finału został Vinny Munro, zaś jego arbitrzy liniowi, Jonathon White i Chris Pollock zostali wyznaczeni do prowadzenia półfinałów^[16].

W maju 2009 roku ponownie rozpoczęto prace nad reformą rozgrywek^[17][18]. NZRU miesiąc później zatwierdził nową strukturę zawodów obejmującą na najwyższym poziomie rozgrywek dziesięć drużyn, a poniżej niej sześciozespołową Dywizję 1. Pomiędzy nimi zaplanowane zostały spadki i awanse, zaś cały sezon składający się z fazy grupowej i pucharowej miałby trwać maksymalnie trzy miesiące^[19][20]. Cztery relegowane do Dywizji 1 zespoły i dwa awansujące z Heartland Championship miały być wyłonione w wyniku zastosowania kryteriów finansowych i sportowych^[21][22]. Wątpliwości dotyczące możliwości finansowych związków z Heartland Championship, które miałyby awansować do wyższej dywizji^[23][24], oraz proces, którym groziły zespoły zagrożone spadkiem, spowodowały, iż w grudniu 2009 roku NZRU wycofał się z proponowanych zmian pozostawiając ten sam system rozgrywek na kolejny sezon^[25][26][27].

• ANZC 2009 Fixtures. itmcup.co.nz @ web.archive.org. [dostęp 2014-02-08]. (ang.).
• ANZC 2009 Standings. itmcup.co.nz @ web.archive.org. [dostęp 2014-02-08]. (ang.).
• Final details on the 2009 Air New Zealand Cup squads. allblacks.com. [dostęp 2014-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (ang.).