Albert Sosnowski

Albert Sosnowski

Albert Sosnowski, maj 2015
Pełne imię i nazwisko	Albert Dariusz Sosnowski
Pseudonim	Dragon
Data i miejsce urodzenia	7 marca 1979 Warszawa
Obywatelstwo	Polska
Wzrost	189 cm
Masa ciała	100 kg
Styl walki	praworęczny
Federacja	Clout MMA
Kategoria wagowa	ciężka
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	60
Zwycięstwa	49
Przez nokauty	30
Porażki	9 (7 KO)
Remisy	2
↑ Bilans walk aktualny na 24 października 2023.

Albert Dariusz Sosnowski (ur. 7 marca 1979 w Warszawie) – polski bokser wagi ciężkiej^[1]. Mistrz świata organizacji WBF w latach 2006-2007 i mistrz Europy EBU w latach 2009–2010.

22 lipca 1998 stoczył swoją pierwszą zawodową walkę i wygrał, pokonując czeskiego boksera Jana Drobenę w pierwszej rundzie przez TKO. Następnie w 18 pojedynkach z rzędu nie poniósł porażki^[1].

17 marca 2001 zawalczył o tytuł młodzieżowego mistrza świata federacji WBC z Kanadyjczykiem Arthurem Cookiem, ale w dziewiątej rundzie został znokautowany, doznając pierwszej porażki w zawodowej karierze^[2].

4 listopada 2006 zdobył tytuł mistrza świata w organizacji WBF, pokonując przez decyzję większości reprezentanta RPA Lawrence'a Tauasę^[3]. 8 czerwca 2007 pokonał mistrza Francji w wadze ciężkiej, Steve'a Hereliusa, przez TKO w dziewiątej rundzie. 14 września 2007 obronił tytuł WBF w walce z Argentyńczykiem Manuelem Alberto Puchetą, którego pokonał w drugiej rundzie przez nokaut^[4].

6 sierpnia 2008 przegrał przez jednogłośną decyzję sędziów z Amerykaninem Zurim Lawrence'em^[5]. 8 listopada tego samego roku pokonał Danny'ego Williamsa, byłego pretendenta do tytułu mistrza świata federacji WBC, pokonując go w ósmej rundzie przez techniczny nokaut^[6].

4 kwietnia 2009 na gali w Düsseldorfie zremisował z Francesco Pianetą, który bronił tytułu mistrza Unii Europejskiej EBU^[7]. 18 grudnia tego samego roku na gali w Londynie pokonał przez jednogłośną decyzję Włocha Paolo Vidoza, zdobywając wakujący pas zawodowego mistrza Europy EBU^[8]. Zrezygnował z pasa, aby walczyć o mistrzostwo świata WBC z Witalijem Kliczko, z którym 29 maja 2010 w Veltins-Arena przegrał w 10. rundzie przez nokaut^[9][10][11]. Do tej walki przygotowywał się z nowym trenerem, Fiodorem Łapinem.

Swoją jubileuszową, 50. walkę stoczył 25 września 2010, gdy pokonał Anglika Paula Butlina przez nokaut w pierwszej rundzie^[12]. 4 grudnia tego samego roku miał zmierzyć się w Schwerinie z Aleksandrem Dimitrenko o mistrzostwo Europy EBU, ale walka została odwołana z powodu zasłabnięcia Dimitrenki^[13]. Walkę rozegrali 26 marca 2011 w Hamburgu, Sosnowski przegrał w 12. rundzie przez nokaut. 9 listopada tego samego roku podczas gali w Bethnal Green zremisował w walce z reprezentantem Zimbabwe Hastingsem Rasanim, który do tej pory w swojej karierze poniósł 61 porażek^[14].

20 czerwca 2012 wystąpił w brytyjskim turnieju Prizefighter – w ćwierćfinale pokonał niejednogłośnie na punkty Maurice'a Harrisa (29:28, 29:28 i 28:29), ale w półfinale przegrał z Kevinem Johnsonem niejednogłośnie na punkty (29:28, 27:30 i 28:29)^[15][16].

23 lutego 2013 po raz drugi wziął udział w Prizefighter, tym razem odpadł w ćwierćfinale, przegrywając z Martinem Roganem przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie^[17].

26 kwietnia 2014 w pojedynku z Włodzimierzem Letrem, zakontraktowanym na sześć rund, zwyciężył przez techniczny nokaut już w pierwszej rundzie^[18]. 1 czerwca tego samego roku na gali Wojak Boxing Night w Lublinie przegrał z Marcinem Rekowskim przez techniczny nokaut w siódmej rundzie^[19].

18 marca 2016 na gali Friday Boxing Night w Żyrardowie pokonał Węgra Andrasa Csomora przez techniczny nokaut w drugiej rundzie^[20]. 9 września 2017 w Radomiu przegrał przez nokaut w pierwszej rundzie z Łukaszem Różańskim (6-0, 5 KO)^[21]. Po walce ogłosił zakończenie sportowej kariery^[22].

W czerwcu 2021 wystąpił w charytatywnej gali bokserskiej Collins Charity Fight Night^[23], na której pokonał Przemysława Saletę na punkty w walce pokazowej^[24].

2 października 2023 federacja Clout MMA organizująca gale typu freak show fight ogłosiła walkę Sosnowskiego z Remigiuszem Gruchałą, która odbyła się 28 października 2023 w płockiej Orlen Arenie. Starcie rozegrane zostało w oktagonie i w rękawicach do MMA^[25]. Walka zakończyła się zwycięstwem Sosnowskiego przez TKO w drugiej rundzie^[26].

W drugiej walce dla Clout MMA stoczył pojedynek z dwoma przeciwnikami jednocześnie^[27]. Nietypowe starcie zakontraktowano na zasadach K-1 w rękawicach do MMA, które odbyło się 8 czerwca 2024 na gali Clout MMA 5: AJ Challenge w katowickim Spodku^[28].

W przeszłości trenował kick-boxing, od 2013 trenował również mieszane sztuki walki^[30]. Jest instruktorem boksu w Legii^[31].

W 2008 uczestniczył w programie reality show Big Brother VIP nadawanym przez stację TV4. W latach 2007–2008 wraz z Agnieszką Rylik prowadził emitowany na antenie TVN Turbo program Kuchnia boksu. W marcu 2010 nawiązał współpracę ze spółką Mango Media, w ramach której na łamach stacji telewizyjnej Mango 24 promował sprzęt fitness^[32].

W 2008 ukazał się teledysk „Poczekalnia dusz” raperów Sokoła i Pono z gościnnym udziałem Sosnowskiego, Rafała Maseraka oraz Grażyny Wolszczak.

W kwietniu 2010 pojawił się w wideoklipie do utworu „I żeby było normalnie” promującego album Prosto Mixtape 600V, w który wykonywali raperzy: Felipe, VNM, Jędker, Pezet, Sokół, Numer Raz, Eldo, Brahu. W teledysku, prócz Sosnowskiego, gościnnie wystąpili także bokserzy Krzysztof Włodarczyk oraz Michał Jabłoński^[33].

W październiku 2010 opublikowano utwór wykonywany wspólnie przez rapera Pono i Sosnowskiego, zatytułowany „Żelazna Wola”^[34].

• Profil Alberta Sosnowskiego na boxrec.com. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-07)].