Aleksander Kobyliński

Aleksander Łodzia-Kobyliński

„Makino”

Aleksander Kobyliński w dniu 80-tych urodzin (2016)
Data i miejsce urodzenia	6 stycznia 1936 Kraków
Data i miejsce śmierci	14 maja 2025 Kraków
Instrumenty	gitara
Zawód	gitarzysta, kompozytor, pieśniarz
Zespoły
Zespół Folkloru Miasta Krakowa „Andrusy”

Aleksander Łodzia-Kobyliński ps. „Makino” (ur. 6 stycznia 1936 w Krakowie, zm. ^[1]14 maja 2025 tamże^[2]) – pieśniarz, gitarzysta, kompozytor, bard krakowskiego Półwsia Zwierzynieckiego, działacz społeczny, autor muzyki do hymnu KS Cracovia, honorowy członek Stowarzyszenia SIEMACHA.

Urodził się na krakowskim Osiedlu Oficerskim. Został ochrzczony w parafii św. Mikołaja przy ul. Kopernika 9. Od 1946 wychowywał się w zakładzie dla chłopców im ks. Kazimierza Siemaszki w Krakowie. Odbył trzyletnią służbę wojskową na ORP Burza. Grał wówczas jako gitarzysta w zespole „Morskie Orły”. Za legendarny, brawurowy wjazd na koniu do hotelu „Cracovia” otrzymał 4-letni wyrok, z czego odsiedział półtora roku w Zakładzie Karnym w Tarnowie. Założył tam zespół złożony ze współosadzonych, z którymi koncertował w okolicznych więzieniach. Po ukończeniu technikum mechanicznego pracował jako tokarz i frezer w Krakowskiej Fabryce Aparatów Pomiarowych. W 1958 za namową poety Jerzego Harasymowicza wziął udział w konkursie organizowanym przez Polskie Radio i Estradę Krakowską, wykonując na scenie Filharmonii Krakowskiej „Balladę o pięknej Alfredzie”. Następnie występował w kabaretach Belferek, Roksana, Grupa Dębnicka, Gołębiorze i Chachary. W latach 70. grał w kapeli „Szmelc Paka” i występował na deskach Starego Teatru w jednym z muzycznych spektakli Marty Stebnickiej^[3][4].

W marcu 1975 założył Zespół Folkloru Miasta Krakowa „Andrusy”^[5]. Nazwa zespołu „Andrusy” pochodzi od funkcjonującego na krakowskim Zwierzyńcu określenia łobuziaka-dżentelmena, honorowego cwaniaka^[6]. Zespół ma na swoim koncie ponad 6 tys. koncertów w kraju oraz poza jego granicami, głównie w ośrodkach polonijnych. Występował w całej Europie i 6 razy w Ameryce Północnej^[7].

Od 1949 był związany na całe życie z klubem sportowym Cracovia, jako sympatyk Klubu^[8]. W 1981 napisał muzykę do hymnu Cracovii do tekstu Jerzego Michała Czarneckiego. W 2004 został członkiem Rady Seniorów tegoż klubu. Był też zaangażowany w ratowanie zabytków i cmentarzy Krakowa oraz w pomoc dla dzieci niepełnosprawnych^[9].

Był członkiem honorowym Stowarzyszenia SIEMACHA, aktywnym uczestnikiem życia tej organizacji jako były wychowanek Zakładów Księdza Siemaszki.

1 czerwca 2022 jubileusz 85-lecia, 65-lecia działalności artystycznej i 45-lecia kapeli „Andrusy” artysta świętował w czasie koncertu w Nowohuckim Centrum Kultury.

W wieku 87 lat wystartował jako kandydat niezależny do Rady Dzielnicy Krakowa Stare Miasto w wyborach 10 grudnia 2023^[10]

Jego ojciec, Aleksander Kobyliński (senior), rodowity warszawiak był przedwojennym kapitanem saperów 16 pułku piechoty, potomkiem starej litewskiej szlachty herbu Łodzia^[11][12]. Matka, Anna Maria z d. Maksymowicz była skrzypaczką, nauczycielką śpiewu i tańca. Najpierw uczęszczała do seminarium muzycznego we Lwowie, a następnie ukończyła muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiowała także filozofię i astronomię. Miała spore zasługi w powstaniu Domu Żołnierza w dawnej wojskowej ujeżdżalni koni, późniejszej operetki, gdzie poznała swojego męża. Babka ze strony matki była śpiewaczką operową. Miał dwie siostry: Marię Danutę i Teresę Annę oraz brata Zbyszka.

Podczas wojny, gdy rodzinie Kobylińskich żyło się bardzo biednie, Aleksander i Zbigniew trafili pod opiekę SIEMACHY. Najpierw zamieszkali w domu ks. Siemaszki przy ul. Długiej 42, a następnie w zakładzie filialnym w Czernej koło Krzeszowic. Aleksander zachował we wdzięcznej pamięci ks. dyrektora Albina Małysiaka, wychowawców i kolegów, z których wielu zostało artystami, literatami i wybitnymi specjalistami w różnych dziedzinach^[13].

Żonaty z Aleksandrą.

Losy i dorobek życiowy „Makino” opisała Katarzyna Siwiec w książce „Andrusów król” (Kraków, 2010).

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2025, pośmiertnie)^[14]
• Brązowy Medal „Cracoviae Merenti” (2022)^[6].
• Nagroda Prezydenta Miasta Krakowa „Kraków 2000”
• Medal za Odnowę Zabytków Krakowa^[7]
• odznaczenia klubowe KS „Cracovia”: order Cracovia Restituta, odznaki 75, 80, 100 i 110-lecia Cracovii oraz 75-lecia Rady Seniorów^[9]

^[1]