Aleksander Paszyński

Aleksander Paszyński

Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1928 Kutno
Data i miejsce śmierci	27 czerwca 2001 Warszawa
Minister gospodarki przestrzennej i budownictwa
Okres	od 12 września 1989 do 12 stycznia 1991
Przynależność polityczna	Unia Demokratyczna
Poprzednik	Bogumił Ferensztajn
Następca	Adam Glapiński
Odznaczenia

Aleksander Paszyński (ur. 18 stycznia 1928 w Kutnie, zm. 27 czerwca 2001 w Warszawie) – polski publicysta, polityk, senator I kadencji, minister gospodarki przestrzennej i budownictwa (1989–1991).

Syn lekarza Stanisława (1899–1968) i Natalii (1900–1987). Starszy brat Mariana (1931–2006); miał młodszego brata Mariana^[1]. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Gen. Jana Henryka Dąbrowskiego w Kutnie, a następnie Wydział Dyplomatyczno-Konsularny Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. Działał w OM TUR, ZNMS, ZAMP i Bratniej Pomocy, w drugiej połowie lat 40. był przewodniczącym warszawskiego komitetu Federacji Polskich Organizacji Studenckich^[2].

W 1951 został zatrudniony w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, potem pracował w Głównym Urzędzie Statystycznym^[2]. Od 1959 zajmował się dziennikarstwem. Zaczynał w tygodniku „Fundamenty”, od 1961 był związany z tygodnikiem „Polityka”^[2], najpierw jako publicysta, od 1978 kierownik działu ekonomicznego, a w latach 1980–1981 zastępca redaktora naczelnego^[3]. Był też redaktorem naczelnym miesięcznika „Domy Spółdzielcze” (1962–1967) oraz członkiem kolegium redakcyjnego czasopisma „Przegląd Techniczny – Innowacje”^[2]. Był trzykrotnie obejmowany zakazem publikowania z przyczyn politycznych (w tym rocznym w 1967). W okresach tych pracował w Instytucie Ekonomiki i Organizacji Budownictwa^[2]. Od 1978 współpracował z prasą drugiego obiegu, uczestniczył w pracach Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”. Od 1980 należał do NSZZ „Solidarność”^[2]. W październiku 1980 wszedł w skład ZG Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Po wprowadzeniu stanu wojennego publikował w pismach niezależnych. W 1982 założył spółdzielnię Murator, firmę doradczą dla budujących indywidualnie, która wydawała poradnik „Murator”. Od 1988 był prezesem Towarzystwa Gospodarczego w Warszawie i członkiem Akcji Gospodarczej^[2]. Z ramienia „Solidarności” brał udział w obradach Okrągłego Stołu jako członek zespołu ds. gospodarki i polityki społecznej oraz współprzewodniczący zespołu ds. gospodarki mieszkaniowej^[3].

W latach 1989–1991 sprawował mandat senatora I kadencji z województwa bydgoskiego^[2]. Został wybrany z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”, później przeszedł do klubu parlamentarnego Unii Demokratycznej. Od 1989 do 1991 pełnił funkcję ministra gospodarki przestrzennej i budownictwa w rządzie Tadeusza Mazowieckiego^[3]. Współzałożyciel Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej (1989). Współzałożyciel (1992) i przewodniczący zarządu spółki Agora.

Żonaty, miał troje dzieci^[2], w tym Włodzimierza.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 259/3/9)^[4].

• Ludzie, miasta i mieszkania, 1967.
• Budownictwo - od rzemiosła do przemysłu, 1968.
• Ludzie i mieszkania, 1971.
• Od lepianki do mrówkowca, 1979.
• Drogi i bezdroża monopolisty, 1981.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2001)^[5]
• Medal ZAiKS-u (1998)^[6]
• Honorowa Odznaka ZAiKS-u (1993)^[6]