Aleksandr Komarow

Aleksander Komarow
Александр Виссарионович Комаров
Ilustracja
generał porucznik generał porucznik
Pełne imię i nazwisko

Aleksander Wissarionowicz Komarow

Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1830
gubernia witebska

Data i miejsce śmierci

27 września 1904
Sankt Petersburg

Przebieg służby
Lata służby

1849–1891, 1896–1904

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Jednostki

Pułk strzelców wyborowych gwardii cesarskiej

Stanowiska

Naczelnik Derbentu, naczelnik południowego Dagestanu, dowódca sił zbrojnych wojsk obwodu zakaspijskiego

Główne wojny i bitwy

wojna kaukaska

Odznaczenia
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Order Lwa i Słońca (Persja) dla obcokrajowców

Aleksander Wissarionowicz Komarow (ros. Александр Виссарионович Комаров, ur. 12 sierpnia?/24 sierpnia 1830 w guberni witebskiej, zm. 27 września 1904) – rosyjski generał porucznik, uczestnik wojen kaukaskich i wyprawy do Turkmenistanu.

Życiorys

Ukończył Pawłowski Korpus Kadetów w Petersburgu[1], od 1849 w pułku gwardii strzelców wyborowych. Brał udział w tłumieniu rewolucji na Węgrzech. W 1955 ukończył Cesarską Akademię Wojskową. Od 1856 przeniesiony na Kaukaz. Walczył z powstańcami czeczeńskich górali dowodzonymi przez Imama Szamila. W latach 60. naczelnik Derbentu i potem południowego Dagestanu. 21 maja 1868 mianowany generałem majorem, a 13 października 1878 generałem porucznikiem. Od 1882 naczelny dowódca sił zbrojnych wojsk obwodu zakaspijskiego, w 1884 podbił Merw. Odznaczony Orderem Orła Białego (1884), Orderem Świętego Aleksandra Newskiego (1899), Orderem Świętego Włodzimierza II, III i IV klasy, Orderem Świętej Anny I, II i III klasy, Orderem Świętego Stanisława I i II klasy, Krzyżem Wielkim Orderu Korony Włoch (1891) perskim Orderem Lwa i Słońca I klasy (1901). W 1885 otrzymał Złotą Szablę "Za Odwagę", a w 1888 Medal "40 Lat Nienagannej Służby". Poza karierą wojskową, prowadził również na własną rękę badania etnograficzne, archeologiczne, ornitologiczne i entomologiczne, ofiarował wielu muzeum cenne kolekcje[1].

Przypisy

Bibliografia

Praca zbiorowa: Комаров Александр Виссарионович. [w:] Офицеры русской императорской армии [on-line]. 22 maja 2022. [dostęp 2025-04-04]. (ros.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.