Aleksy (Ławrow-Płatonow)
| Aleksandr Ławrow-Płatonow | |
| Arcybiskup wileński i litewski | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1829 |
| Data i miejsce śmierci |
10 listopada 1890 |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup wileński i litewski | |
| Okres sprawowania |
1885–1890 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
9 stycznia 1878 |
| Diakonat |
10 stycznia 1878 |
| Prezbiterat |
12 stycznia 1878 |
| Chirotonia biskupia |
30 kwietnia 1878 |
Aleksy, imię świeckie Aleksandr Fiodorowicz Ławrow-Płatonow (ur. 1829 w Siemionowskim, zm. 10 listopada 1890 w Wilnie) – rosyjski teolog i biskup prawosławny.
Życiorys
Był synem kapłana prawosławnego. W 1850 ukończył seminarium duchowne w Jarosławiu, zaś w 1854 – Moskiewską Akademię Duchowną. Został w niej następnie zatrudniony jako wykładowca. W 1855 obronił pracę magisterską. Od 1862 do 1870 wykładał na Akademii język grecki, od 1864 był ponadto bibliotekarzem i nosił tytuł profesora nadzwyczajnego. Od 1870 wykładał prawo kanoniczne.
9 stycznia 1878, po śmierci żony i córki[1], złożył wieczyste śluby mnisze. 10 stycznia tego samego roku został wyświęcony na hierodiakona, zaś 12 stycznia – na hieromnicha. 17 marca tego samego roku otrzymał godność archimandryty i został wyznaczony na przełożonego monasteru św. Sawy Storożewskiego. 30 kwietnia 1878 miała miejsce jego chirotonia na biskupa możajskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. W 1883, pozostając wikariuszem tejże eparchii, otrzymał tytuł biskupa dmitrowskiego.
9 marca 1885 objął katedrę taurydzką i symferopolską, jednak już maju tego roku, po śmierci arcybiskupa Aleksandra (Dobrynina)[1], został przeniesiony do eparchii wileńskiej i litewskiej jako jego następca i zarazem przełożony monasteru Św. Ducha w Wilnie. W eparchii wileńskiej przeprowadził remont cerkwi Św. Ducha w Wilnie, zorganizował szereg nowych szkół parafialnych. Utrzymywał przyjazne stosunki z duchowieństwem katolickim[1]. Sprzeciwił się utworzeniu w Wilnie Akademii Duchownej, która miałaby w szczególny sposób kształcić duchownych przygotowanych do polemiki z katolicyzmem, na ziemiach, gdzie dominowali wyznawcy tej religii[2]
Zmarł nagle w 1890 w Wilnie i został pochowany w cerkwi Św. Ducha[1].