Alexandre Millerand

Alexandre Millerand
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1859
Paryż

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 1943
Wersal

Prezydent Francji
Okres

od 23 września 1920
do 11 czerwca 1924

Poprzednik

Paul Deschanel

Następca

Gaston Doumergue

Premier Francji
Okres

od 20 stycznia 1920
do 24 września 1920

Poprzednik

Georges Clemenceau

Następca

Georges Leygues

Francuski Książę Andory
Okres

od 23 września 1920
do 11 czerwca 1924

Poprzednik

Paul Deschanel

Następca

Gaston Doumergue

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Anjouan Krzyż Wielki Orderu Smoka Annamu Krzyż Wielki Orderu Kambodży (Francja) Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Czarnej Order Królewski Serafinów (Szwecja) Order Orła Białego (1921–1990)

Alexandre Millerand (ur. 10 lutego 1859 w Paryżu, zm. 7 kwietnia 1943 w Wersalu) – socjalistyczny polityk francuski, premier i prezydent Francji.

Życiorys

Z zawodu adwokat i dziennikarz, od roku 1885 deputowany, socjalistyczny zwolennik uspołecznienia wszystkich dóbr. W latach 1899–1902 minister handlu, najpierw za przyzwoleniem swej partii, później jako radykał mieszczański zaczął przechodzić stopniowo na prawicę. W 1904 został wykluczony z partii lewicy. Związany był z Francuską Sekcją Międzynarodówki Robotniczej, tzw. SFIO. W 1905 podpisał zmianę ustawy na dziesięciogodzinny dzień pracy i ubezpieczenie na starość. W latach 1909–1911 minister komunikacji, stłumił strajk kolejowy. Był ministrem wojny w latach 1912–1913 i 1914–1915 i swoją energią przyczynił się w znacznej mierze do zahamowania pochodu Niemców nad Marną. Ustąpił z urzędu w 1915, w latach 1919–1920 był nadkomisarzem dla Alzacji i Lotaryngii.

Pełnił urząd ministra spraw zagranicznych, a następnie premiera Francji od 20 stycznia do 23 sierpnia 1920. Po ustąpieniu Paula Deschanela został wybrany prezydentem republiki i był nim w okresie od 23 września 1920 do 11 czerwca 1924.

W 1921 odznaczony szwedzkim Orderem Serafinów[1], a 13 lipca tego samego roku polskim Orderem Orła Białego[2][3].

Był jednym z głównych przywódców Bloku Narodowego, prowadził jego politykę na zewnątrz (okupacja Zagłębia Ruhry) oraz w stosunkach wewnętrznych. Zwycięstwo wyborcze Kartelu Lewicy w 1924 zmusiło go do ustąpienia. Po ustąpieniu z urzędu od 1926 do 1940 pełnił urząd senatora.

Został pochowany na Cmentarzu Passy.

Przypisy

  1. ↑ Sveriges statskalender. Sztokholm: 1925, s. 903
  2. ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 157 z 19 lipca 1921.
  3. ↑ Monitor Polski Nr 156 z 13 lipca 1921, s. 1 [online], polona.pl [dostęp 2025-04-23] (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.