Alfonso Carrillo de Albornoz

Alfonso Carrillo de Albornoz (ur. w Cuence, zm. 14 marca 1434 w Bazylei) – hiszpański kardynał.

Urodził się w Cuency, jako syn Gómeza Carrilli i Urracy de Albornoz^[1]. 22 września 1408 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Sant'Eustachio^[2]. 28 listopada został mianowany administratorem apostolskim Osmy^[2]. W 1416 roku, wraz z kardynałami Pedro Fonsecą i Carlosem Urriésem, odpowiedział królowi Alfonsowi V, że nie opuści antypapieża Benedykta XIII, uznając go za prawowitego następcę św. Piotra^[1]. Równie stanowczo kardynałowie odrzucili propozycję ambasady Kastylii, by udać się na sobór w Konstancji, choć ich sojusz z antypapieżem zaczął słabnąć^[1]. Wkrótce potem zaczęli nalegać na Benedykta XIII żeby abdykował i wysłał delegację na sobór, by udało się zakończyć schizmę zachodnią^[1]. Wobec odmowy antypapieża, kardynałowie powtórzyli swoje prośby w 1417 roku i nakłaniali go, by uznał wybór Marcina V^[1]. Antypapież ponownie odmówił, zatem kardynałowie opuścili obediencję awiniońską 5 stycznia 1418 roku i złożyli przysięgę posłuszeństwa nowemu papieżowi we Florencji, który potwierdził ich urzędy^[1]. W 1420 roku Carillo został legatem w Bolonii, a około dwóch lat później został administratorem apostolskim Sigüenzy^[1]. W 1424 otrzymał kościół tytularny Santi Quattro Coronati jako beneficjum komendatoryjne^[3]. Był także protektorem zakonów joannitów, cystersów i karmelitów oraz archidiecezji ryskiej^[3]. Uczestniczył w konklawe 1431 i jako protodiakon koronował nowego papieża Eugeniusza IV^[4]. Zmarł 14 marca 1434 roku w Bazylei^[1].