Alfred Fleszar

Alfred Fleszar
major dyplomowany piechoty major dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

16 września 1890
Nienadowa

Data i miejsce śmierci

13 lub 14 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

1 batalion strzelców

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami

Alfred Fleszar (ur. 16 września 1890 w Nienadowej, zm. 13 lub 14 kwietnia 1940 w Katyniu) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Benona i Marii z Chomickich[1], urodzony 16 września 1890 w Nienadowej, w ówczesnym powiecie przemyskim[1][2][3].

W 1913 rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii. Został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 września 1913 w korpusie oficerów piechoty i wcielony do 40 pułku piechoty w Rzeszowie[4]. W szeregach tego oddziału walczył podczas I wojny światowej[5][6][7]. Na stopień porucznika został awansowany ze starszeństwem z 1 maja 1915[8][9][10].

W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego[1]. W 1919 walczył na wojnie z Ukraińcami[1]. 25 lutego 1920 został awansowany na kapitana piechoty z dniem 1 grudnia 1919. Pełnił wówczas służbę w 22 pułku piechoty[11]. W latach 1920–1921 pełnił służbę w Dowództwie Żandarmerii Wojskowej w Warszawie na stanowisku kierownika referatu[12]. W latach 1921–1923 był słuchaczem II Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[13]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 16. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. Jego oddziałem macierzystym był 1 dywizjon żandarmerii w Warszawie[14]. 19 sierpnia 1922 został przeniesiony z korpusu oficerów żandarmerii do korpusu oficerów piechoty i przydzielony do 39 pułku piechoty w Jarosławiu[15].

1 października 1923, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego w Warszawie. W 1924 został przeniesiony do dowództwa 24 Dywizji Piechoty w Jarosławiu na stanowisko szefa sztabu[16]. W listopadzie 1927 został przeniesiony do Oddziału I Sztabu Generalnego w Warszawie[17]. W sierpniu 1929 został przeniesiony z Oddziału I Sztabu Głównego do 1 batalionu strzelców w Chojnicach na stanowisko dowódcy[18][19]. 23 października 1931 został przeniesiony na stanowisko delegata Sztabu Głównego przy Dyrekcji Okręgowej Polskich Kolei Państwowych w Katowicach[20][21]. 15 listopada 1932 został zwolniony z zajmowanego stanowiska, pozostawiony bez przynależności służbowej i równocześnie oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[22]. Z dniem 31 maja 1933 został przeniesiony w stan spoczynku[23][1]. W 1934 jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Katowice[2]. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[24]. Mieszkał przy ul. Słowackiego 17 w Katowicach[25].

W nieznanych okolicznościach, po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939, dostał się do niewoli sowieckiej i został osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku[2]. 11 lub 12 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[2] – lista wywózkowa 022/3 z 9 kwietnia 1940[1][2]. 13 lub 14 kwietnia 1940 został zamordowany w Katyniu[2][1] przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tej zbrodni grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[26][27]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[28][29]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji nadzorowanych przez Niemców[30] pod numerem 704[31][32][2][1][33] – raport dzienny z 30 kwietnia 1943[2]. Przy jego szczątkach znaleziono: dowód osobisty, różne zaświadczenia, kartki z notatnika oraz świadectwo szczepienia w Kozielsku nr 1005[34][33]. Figuruje na liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 0704[2][34]. W Archiwum Robla w pakiecie 0704 znajdowały się dokumenty i przedmioty znalezione przy szczątkach Alfreda Fleszara, ale brakuje ich spisu[2].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[35][36][37]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Alfred Fleszar został wymieniony jako kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojskowego Virtuti Militari w „Rocznikach oficerskich” z 1923, 1924 i 1928, natomiast w „Roczniku oficerskim” z 1932 nie powtórzono tej informacji. Mógł być odznaczony bądż przedstawiony do odznaczenia Orderem Odrodzenia Polski[38].

Upamiętnienie

13 kwietnia 2016, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w ogrodzie Pałacu Prezydenckiego został zasadzony Dąb Pamięci poświęconego wszystkim Ofiarom Zbrodni Katyńskiej, certyfikat z numerem 1[39][40][41].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 140.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 759.
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-04-02].
  4. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 276, 459.
  5. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 344.
  6. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 450.
  7. 1 2 Ranglisten 1918 ↓, s. 578.
  8. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 99.
  9. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 103.
  10. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 145.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 6 marca 1920, s. 156.
  12. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 401, 979.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 239, 404, 1500.
  14. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 291.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 19 sierpnia 1922, s. 633.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 76, 222, 347.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 305.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929, s. 291.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 120, 170.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 326.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 25, 425.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 listopada 1932, s. 397.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933, s. 123.
  24. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 939.
  25. ↑ Spis abonentów 1939 ↓, s. 30.
  26. ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2025-03-15] (pol.).
  27. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
  28. ↑ Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 2025-04-01] (pol.).
  29. ↑ Pierwsze ekshumacje w Katyniu. "Wszystko było przesiąknięte zapachem śmierci" - Historia [online], www.polskieradio.pl [dostęp 2025-04-01] (pol.).
  30. ↑ Instytut Pamięci Narodowej - Kraków, Niemcy w Katyniu w 1943 roku, „Instytut Pamięci Narodowej - Kraków” [dostęp 2025-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2024-12-06] (pol.).
  31. ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 184 [dostęp 2025-04-01] (niem.).
  32. ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2025-04-01].
  33. 1 2 Lista imienna zaginionych w ZSRR polskich jeńców wojennych z obozów Kozielsk - Ostaszków - Starobielsk, „Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność.” (45 (331)), pbc.uw.edu.pl, 6 listopada 1948, s. 4 [dostęp 2025-04-01] (pol.).
  34. 1 2 Mariusz Olczak (red.), Katyń. Listy ekshumacyjne i dokumenty Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża 1943–1944., koszalin.ap.gov.pl, s. 190, ISBN 83-89986-91-4 [dostęp 2025-04-01] (pol.).
  35. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  36. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2025-04-01] (pol.).
  37. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 13 [dostęp 2025-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  38. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-04-02].
  39. ↑ Dąb pamięci w ogrodach Pałacu Prezydeckiego - Polska Prowincja Zakonu Pijarów [online], pijarzy.pl [dostęp 2025-03-16].
  40. ↑ Katyń… Ocalić od zapomnienia. [online], katyn-pamietam.pl [dostęp 2025-03-16].
  41. ↑ Obchody Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej [online], dzieje.pl [dostęp 2025-03-16].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.