Nienadowa

Nienadowa
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

przemyski

Gmina

Dubiecko

Wysokość

od 250 do 400 m n.p.m.

Liczba ludności (2019)

2243[1]

Strefa numeracyjna

16

Kod pocztowy

37-750[2]

Tablice rejestracyjne

RPR

SIMC

0600711[3]

Położenie na mapie gminy Dubiecko
Mapa konturowa gminy Dubiecko, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Nienadowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Nienadowa”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Nienadowa”
Położenie na mapie powiatu przemyskiego
Mapa konturowa powiatu przemyskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Nienadowa”
Ziemia49°49′12″N 22°25′18″E/49,820000 22,421667[4]

Nienadowa – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Dubiecko[5][3]. Leży nad rzeką San.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Nienadowa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Części wsi

Integralne części wsi Nienadowa[5][3]
SIMCNazwaRodzaj
0600728Białkaczęść wsi
0600734Działczęść wsi
0600740Górkaczęść wsi
0600757Kątczęść wsi
0600763Koloniaczęść wsi
0600770Łazyczęść wsi
0600786Nienadowa Górnaczęść wsi
0600792Przydatkiczęść wsi
0600800Świnkiczęść wsi

Historia

Pierwsza wzmianka o Nienadowej pochodzi z dokumentów z 1441 roku, kiedy to miejscowość stanowiła przedmieście Dubiecka. Osada w XV wieku wchodziła do dóbr Kmitów. Z ich to rąk przeszła na własność Stadnickich. W 1588 roku Stanisław Stadnicki zamienił tę miejscowość na Łańcut z Anną Pilecką. Następnymi właścicielami była rodzina Derszniaków, od których wieś nabyła rodzina Ignacego Krasickiego z Dubiecka.

W XVIII stuleciu miejscowość była własnością Dembińskich. W 1786 r. notował Ewaryst Andrzej, hr. Kuropatnicki w swym "Opisaniu królestw Galicyi i Lodomeryi": Nienadowa. Wieś na gościńcu węgierskim do Lwowa, piękną z ciosu wystawną kolumną, porządną jak żadna na trakcie tym austeryą, ogrodem i domem ozdobiona; JW. hrabi Dębińskiego dziedziczne[6].

W tutejszym dworze, u dziadka Jana Nepomucena Dembińskiego, spędził lata chłopięce znany później komediopisarz Aleksander Fredro. Dwór nienadowski rozebrał mąż Eleonory Bardeleben, Antoni Dembiński (oficer insurekcji kościuszkowskiej). W miejscu gdzie, stał wcześniej dwór, w początkach XIX w. wzniesiony został przez wuja Antoniego Dembińskiego, wg projektu Christiana Piotra Aignera, nowy budynek, klasycystyczny, który przetrwał do dnia dzisiejszego, stanowiąc własność Mycielskich, a następnie Wołkowieckich.

Podczas okupacji polski ruch oporu dokonał we wsi akcji, konfiskując hitlerowcom (2 marca 1942 roku) broń złożoną w gorzelni dworskiej. Inną udaną akcją ruchu oporu było uszkodzenie 13 maja 1944 roku mostu na Sanie, zbudowanego przez Niemców wiosną 1944 roku dla celów strategicznych.

Kościół

W latach 20. XX wieku powstała inicjatywa budowy we wsi kościoła katolickiego. W 1930 roku sporządzono plan świątyni, natomiast w 1931 roku wykonano fundamenty. Wybuch II wojny światowej wstrzymał budowę do 1984 roku, kiedy powstał społeczny komitet budowy. W 1988 roku rozpoczęto budowę murów, a w 1989 roku poświęcono i wmurowano kamień węgielny. 31 lipca 1998 roku ks. abp Józef Michalik poświęcił kościół, jako kościół filialny parafii w Dubiecku; świątynia otrzymała wezwanie Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy[7].

Przypisy

  1. ↑ Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 10 [dostęp 2022-01-23]
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 812 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. 1 2 3 GUS. Rejestr TERYT
  4. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 86888
  5. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. ↑ Ewaryst Andrzej Kuropatnicki: "Geografia albo dokładne opisanie królestw Galicyi i Lodomeryi", Przemyśl 1786, s. 60
  7. ↑ Wiesław Bembenek, Nienadowa [online], nienadowa.eu [dostęp 2016-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-26].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.