Almirante Simpson (1896)

Almirante Simpson

Klasa	kanonierka torpedowa
Historia
Stocznia	Cammell Laird, Birkenhead
Położenie stępki	1895
Wodowanie	1896
Armada de Chile
Wejście do służby	1896
Wycofanie ze służby	1907
Ekwador
Nazwa	„Libertador Bolivar”
Wejście do służby	1907
Wycofanie ze służby	1932
Los okrętu	złomowany
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 800 ton
Długość	73,2 m między pionami
Szerokość	8,38 m
Zanurzenie	maksymalne: 4,27 m
Materiał kadłuba	stal
Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 4500 KM 4 kotły, 2 śruby
Prędkość	21,5 węzła
Zasięg	4000 Mm przy prędkości 11 węzłów
Uzbrojenie
2 działa kal. 120 mm (2 x I) 4 działa kal. 47 mm (4 x I)
Wyrzutnie torpedowe	3 × 450 mm (3 x I)
Opancerzenie
pokład: 25,4 mm wieża dowodzenia: 25,4 mm

Almirante Simpson – chilijska kanonierka torpedowa z przełomu XIX i XX wieku. Okręt został zwodowany w 1896 roku w brytyjskiej stoczni Cammell Laird w Birkenhead, a w skład Armada de Chile wszedł w tym samym roku. W 1907 roku kanonierka została sprzedana Ekwadorowi, gdzie wszedł do służby pod nazwą „Libertador Bolivar”. Jednostka została wycofana ze służby w 1932 roku i następnie złomowana.

„Almirante Simpson” został zamówiony przez rząd Chile w Wielkiej Brytanii, podobnie jak pozyskane wcześniej okręty typu Almirante Lynch^[1][2] . Okręt miał stalowy kadłub, taranowy dziób, podniesioną część dziobową i rufową, dwa maszty i umieszczone blisko siebie dwa kominy^[1][2] .

„Almirante Simpson” zbudowany został w stoczni Cammell Laird w Birkenhead^[1][3]. Stępkę okrętu położono w 1895 roku, a zwodowany został w 1896 roku^[2] [4].

Okręt był kanonierką torpedową o długości między pionami 73,2 metra, szerokości 8,38 metra i maksymalnym zanurzeniu 4,27 metra^[1][2] . Wyporność normalna wynosiła 800 ton^[1][2] . Siłownię okrętu stanowiły dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 4500 KM, do których parę dostarczały cztery kotły Normand^[1][2] . Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 21,5 węzła^[1]. Okręt zabierał zapas 100 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 4000 Mm przy prędkości 11 węzłów^[3][4][a]. Autonomiczność okrętu wynosiła 6 dób^[3].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się dwa pojedyncze działa kalibru 120 mm Armstrong L/40 i cztery pojedyncze 3-funtowe działa kal. 47 mm Hotchkiss M1885 L/40^[1][2] . Broń torpedową stanowiły trzy pojedyncze wyrzutnie kal. 450 mm (18 cali): jedna stała na dziobie i dwie obracalne na pokładzie^[1][2] [b]

Kanonierka miała stalowy pancerz pokładowy o grubości 1 cala (25,4 mm) oraz opancerzoną wieżę dowodzenia, także o grubości 1 cala^[1][c].

Okręt został przyjęty w skład Armada de Chile w 1896 roku^[2] [4]. W 1907 roku kanonierka została sprzedana Ekwadorowi, gdzie wszedł do służby pod nazwą „Libertador Bolivar”^[1][6]. W momencie zakupu prędkość okrętu nie przekraczała 19 węzłów, a w okresie I wojny światowej zmalała ona do 17 węzłów^[7] . Jednostkę wycofano ze służby w 1932 roku i następnie złomowano^[7] .

• Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
• Tony DiGiulian: Torpedoes of the United Kingdom/Britain. www.navweaps.com. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Ivan Gogin: ALMIRANTE LYNCH torpedo gunboats (1890). Navypedia. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
• Ivan Gogin: LIBERTADOR BOLÍVAR torpedo gunboat (1896/1907). Navypedia. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
• Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
• Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).