Kanonierki torpedowe typu Almirante Lynch
 „Almirante Lynch” w 1891 r. | |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Stocznia |
Cammell Laird, Birkenhead |
| Wejście do służby |
1890 |
| Wycofanie |
1919 |
| Zbudowane okręty |
2 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 713 ton |
| Długość |
70,1 m między pionami |
| Szerokość |
8,38 m |
| Zanurzenie |
2,53 m |
| Napęd |
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 4275-4532 KM |
| Prędkość |
20,3-20,6 węzła |
| Załoga |
87 |
| Uzbrojenie |
3 działa kal. 76 mm (3 x I) |
| Opancerzenie |
pokład: 25,4 mm |
.svg.png){kind=small}
Kanonierki torpedowe typu Almirante Lynch – chilijskie kanonierki torpedowe z przełomu XIX i XX wieku. W latach 1889–1890 w stoczni Cammell Laird w Birkenhead zbudowano dwa okręty tego typu. Jednostki weszły w skład Armada de Chile w 1890 roku. Oba okręty skreślono z listy floty w 1919 roku.
Projekt i budowa
Kanonierki torpedowe typu Almirante Lynch zostały zamówione przez rząd Chile w Wielkiej Brytanii[1][2]. Okręty miały stalowy kadłub, taranowy dziób, podniesioną część dziobową i rufową, dwa maszty i dwa kominy[1][2].
Obie kanonierki torpedowe zostały zbudowane w brytyjskiej stoczni Cammell Laird w Birkenhead[1][3]. Stępki okrętów położono w 1889 roku, a zwodowane zostały w 1890 roku[2][4].
| Okręt | Stocznia | Początek budowy | Wodowanie | Wejście do służby |
|---|---|---|---|---|
| „Almirante Lynch” | Cammell Laird | 1889 | 1890 | 1890 |
| „Almirante Condell” |
Dane taktyczno-techniczne
Okręty typu Almirante Lynch były kanonierkami torpedowymi o długości między pionami 70,1 metra, szerokości 8,38 metra i zanurzeniu 2,53 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 713 ton[1][2][a]. Siłownię okrętów stanowiły dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 4275-4532 KM, do których parę dostarczały cztery kotły lokomotywowe[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanych dwiema śrubami okrętów wynosiła 20,3-20,6 węzła[1]. Okręty zabierały zapas od 100 do 150 ton węgla[1].
Na uzbrojenie artyleryjskie okrętów składały się trzy pojedyncze działa kalibru 76 mm Armstrong L/40 (3 cale) i cztery pojedyncze 3-funtowe działa kal. 47 mm Hotchkiss M1885 L/40[1][2]. Broń torpedową stanowiło pięć pojedynczych wyrzutni kal. 356 mm: jedna stała na dziobie i cztery obracalne na pokładzie[1][2].
Kanonierki miały stalowy pancerz pokładowy oraz opancerzoną wieżę dowodzenia, o grubości 1 cala (25,4 mm)[1][2].
Załoga pojedynczego okrętu składała się z 87 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][b].
Służba
Oba okręty zostały przyjęte w skład Armada de Chile w 1890 roku[2][c]. W 1900 roku jednostki poddano modernizacji, podczas której wymieniono kotły lokomotywowe na kotły wodnorurkowe typu Belleville, a także zdemontowano w całości uzbrojenie artyleryjskie, instalując w zamian sześć pojedynczych dział 6-funtowych kal. 57 mm Vickers L/50[1][2]. W 1910 roku zmieniono nazwy okrętów: „Almirante Lynch” na „Tomé”, zaś „Almirante Condell” na „Alcahuano”[1][2]. Obie jednostki wycofano ze służby w 1919 roku i następnie złomowano[2][5].
Uwagi
- ↑ Jane 1900 ↓, s. 37 i Jane 1970 ↓, s. 356 podają, że wyporność okrętów wynosiła 750 ton.
- ↑ Jane 1900 ↓, s. 37 podaje, że załoga pojedynczego okrętu liczyła 65 osób.
- ↑ Jane 1970 ↓, s. 356 podaje, że okręty zostały ukończone w 1892 roku.
Przypisy
Bibliografia
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: ALMIRANTE LYNCH torpedo gunboats (1890). Navypedia. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).