Almitryna

Almitryna
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	6-{4-[bis(4-fluorofenylo)metylo]piperazyn-1-ylo}-N,N′-diprop-2-enylo-1,3,5-triazyno-2,4-diamina
	Inne nazwy i oznaczenia
	N2,N4-diallilo-6-{4-[bis(4-fluorofenylo)metylo]piperazyn-1-ylo}-1,3,5-triazyno-2,4-diamina
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C26H29F2N7
Masa molowa	477,55 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	27469-53-0; 106648-10-6 (mesylan); 29608-49-9 (dimesylan)
PubChem	33887
DrugBank	DB01430
SMILES
	C=CCNC1=NC(=NC(=N1)N2CCN(CC2)C(C3=CC=C(C=C3)F)C4=CC=C(C=C4)F)NCC=C
InChI
	InChI=1S/C26H29F2N7/c1-3-13-29-24-31-25(30-14-4-2)33-26(32-24)35-17-15-34(16-18-35)23(19-5-9-21(27)10-6-19)20-7-11-22(28)12-8-20/h3-12,23H,1-2,13-18H2,(H2,29,30,31,32,33)
	InChIKey
	OBDOVFRMEYHSQB-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Klasyfikacja medyczna
ATC	R07AB07
Farmakokinetyka
Okres półtrwania	40–80 h
Wiązanie z białkami; osocza i tkanek	99%
Metabolizm	wątrobowy
Wydalanie	z kałem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	doustnie

Almitryna (łac. almitrinum) – organiczny związek chemiczny, lek stymulujący układ oddechowy, stosowany w leczeniu przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc.

Mechanizm działania^[1]

Almitryna stymuluje obwodowe chemoreceptory aorty i kłębka szyjnego^[2], w wyniku czego wzrasta SaO₂ i PaO₂, a zmniejszeniu ulega PaCO₂^[3]. Bezpośrednim skutkiem pobudzenia tych receptorów jest poprawa utlenowania krwi, która wiąże się z poprawą wentylacji pęcherzykowej oraz ze wzrostem współczynnika wentylacja-perfuzja.

W zalecanych dawkach dobowych (50 lub 100 mg) almitryna:

nie wpływa na parametry czynnościowe płuc, tj. pojemność oddechową, współczynnik oddechowy, zużycie tlenu,
poprawia stan chorych z hipoksemią.

Farmakokinetyka^[4]^[5]^[6]

Lek szybko i niemal całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając we krwi stężenie maksymalne po około 3 godzinach. Niemalże całkowicie wiąże się z białkami osocza. Almitryna metabolizowana jest w wątrobie do postaci nieaktywnych farmakologicznie metabolitów, które następnie wydalane są razem z żółcią. Po podaniu pojedynczej dawki okres półtrwania leku wynosi 40–80 godzin, a w przypadku długotrwałego leczenia wzrasta do 30 dni.

Wskazania

Niewydolność oddechowa połączona z hipoksemią^[7] w przebiegu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc^[8].

Przeciwwskazania

nadwrażliwość na substancję czynną lub jakikolwiek inny składnik preparatu (w tym laktozę),
ciężkie choroby wątroby,
neuropatia obwodowa,
ciąża i okres karmienia piersią.

Ostrzeżenia specjalne

Podczas stosowania almitryny istnieje ryzyko wystąpienia neuropatii obwodowej^[9]. Dlatego też należy bezwzględnie przestrzegać zalecanych dawek oraz nie stosować innych preparatów zawierających almitrynę. W przypadku nagłego spadku masy ciała lub pojawienia się objawów, takich jak mrowienie, uczucie kłucia lub parestezje, leczenie almitryną należy przerwać.
Ze względu na ryzyko wystąpienia neuropatii, szczególnie u chorych przyjmujących almitrynę przez dłuższy czas^[10], decyzję o kontynuacji podawania leku należy podejmować co 6 miesięcy.
Lek nie powinien być stosowany w leczeniu astmy. Przed podaniem almitryny należy zastosować lek rozszerzający oskrzela.
Almitryna wydaje się nie być wystarczająco skuteczna w niewydolności oddechowej będącej powikłaniem po przebytym zapaleniu oskrzeli. Należy w takim wypadku rozważyć hospitalizację chorego.

Interakcje

Brak jakichkolwiek doniesień dotyczących interakcji almitryny z innymi lekami.

Nie należy podawać choremu leczonemu almitryną innych preparatów zawierających tę substancję czynną, z uwagi na ryzyko przedawkowania.

Działania niepożądane

Występują bardzo rzadko, na ogół w trakcie długotrwałego stosowania almitryny. Obserwuje się:

zmniejszenie masy ciała,
neuropatię obwodową,
objawy ze strony przewodu pokarmowego (nudności, uczucie pieczenia i ciężkości w żołądku, niestrawność, zaparcia),
zaburzenia snu (nadmierna senność lub bezsenność),
nadmierne pobudzenie lub lęk,
uczucie kołatania serca,
zawroty głowy,
świadome odczuwanie ruchów oddechowych.

Przedawkowanie

Nie odnotowano żadnego przypadku przedawkowania almitryny. W razie zażycia więcej niż 100 mg almitryny wystąpić może hipokapnia i zasadowica oddechowa. Nie ma swoistego antidotum na zatrucia almitryną. Należy wdrożyć leczenie objawowe i podtrzymujące pracę układu sercowo-naczyniowego oraz często wykonywać gazometrię.

Preparaty

Armanor (Servier)

Wycofanie z obrotu

14 czerwca 2013 Główny Inspektor Farmaceutyczny wydał decyzję o wycofaniu almitryny z obrotu farmaceutycznego. Przeprowadzona analiza nie wykazała, aby korzyści wynikające ze stosowania doustnie almitryny przeważały nad ryzykiem^[11].

Przypisy

↑ F.F. Markos F.F. i inni, An investigation into the mechanism of action of almitrine on isolated rat diaphragm muscle fatigue, „Respiration”, 69 (4), 2002, s. 339–343, DOI: 10.1159/000063267, PMID: 12169748 (ang.).
↑ J.R.J.R. López-López J.R.J.R. i inni, Effects of almitrine bismesylate on the ionic currents of chemoreceptor cells from the carotid body, „Molecular Pharmacology”, 53 (2), 1998, s. 330–339, DOI: 10.1124/mol.53.2.330, PMID: 9463492 (ang.).
↑ D.D. Górecka D.D. i inni, Étude comparative de la PaO₂ chez des patients modérément hypoxémiques traités par almitrine versus placebo pendant un an, „Revue des maladies respiratoires”, 18 (4 Pt 2), 2001, S15–S17, PMID: 11787328 (fr.).
↑ A.A. Wilke A.A. i inni, Pharmacokinetics of almitrine in healthy volunteers and patients with essential hypertension, „Biomedica Biochimica Acta”, 50 (2), 1991, s. 183–187, PMID: 1877979 .
↑ N.N. Bromet N.N. i inni, Pharmacokinetics of almitrine bismesylate: studies in patients, „European Journal of Respiratory Diseases. Supplement”, 126, 1983, s. 363–375, PMID: 6586449 .
↑ N.N. Bromet N.N., E.E. Singlas E.E., Pharmacokinetique clinique de bismesylate d’almitrine, „Presse médicale”, 13 (34), 1984, s. 2071–2077, PMID: 6149534 (fr.).
↑ C.C. Voisin C.C., The hypoxaemia in chronic obstructive pulmonary disease (COPD) and its management, „Wiadomości lekarskie”, 51 (1–2), 1998, s. 4–11, PMID: 9608825 .
↑ P.A.P.A. Bardsley P.A.P.A. i inni, Oral almitrine in treatment of acute respiratory failure and cor pulmonale in patients with an exacerbation of chronic obstructive airways disease, „Thorax”, 46 (7), 1991, s. 493–498, PMID: 1908604 .
↑ P.P. Howard P.P., Hypoxia, almitrine, and peripheral neuropathy, „Thorax”, 44 (4), 1989, s. 247–250, PMID: 2548298 .
↑ S.S. Watanabe S.S. i inni, Long-term effect of almitrine bismesylate in patients with hypoxemic chronic obstructive pulmonary disease, „The American Review of Respiratory Disease”, 140 (5), 1989, s. 1269–1273, PMID: 2683905 .
↑ Główny Inspektor Farmaceutyczny, Decyzja nr 22/ZW/2013 [online], 14 czerwca 2013 [zarchiwizowane z adresu 2016-10-03] .

Bibliografia

Jan KazimierzJ.K. Podlewski Jan KazimierzJ.K., AlicjaA. Chwalibogowska-Podlewska AlicjaA., RobertR. Adamowicz RobertR., Leki współczesnej terapii, Warszawa: Split Trading, 2005, ISBN 83-85632-82-4 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] F.F. Markos F.F. i inni, An investigation into the mechanism of action of almitrine on isolated rat diaphragm muscle fatigue, „Respiration”, 69 (4), 2002, s. 339–343, DOI: 10.1159/000063267, PMID: 12169748 (ang.).

[2] J.R.J.R. López-López J.R.J.R. i inni, Effects of almitrine bismesylate on the ionic currents of chemoreceptor cells from the carotid body, „Molecular Pharmacology”, 53 (2), 1998, s. 330–339, DOI: 10.1124/mol.53.2.330, PMID: 9463492 (ang.).

[3] D.D. Górecka D.D. i inni, Étude comparative de la PaO₂ chez des patients modérément hypoxémiques traités par almitrine versus placebo pendant un an, „Revue des maladies respiratoires”, 18 (4 Pt 2), 2001, S15–S17, PMID: 11787328 (fr.).

[4] A.A. Wilke A.A. i inni, Pharmacokinetics of almitrine in healthy volunteers and patients with essential hypertension, „Biomedica Biochimica Acta”, 50 (2), 1991, s. 183–187, PMID: 1877979 .

[5] N.N. Bromet N.N. i inni, Pharmacokinetics of almitrine bismesylate: studies in patients, „European Journal of Respiratory Diseases. Supplement”, 126, 1983, s. 363–375, PMID: 6586449 .

[6] N.N. Bromet N.N., E.E. Singlas E.E., Pharmacokinetique clinique de bismesylate d’almitrine, „Presse médicale”, 13 (34), 1984, s. 2071–2077, PMID: 6149534 (fr.).

[7] C.C. Voisin C.C., The hypoxaemia in chronic obstructive pulmonary disease (COPD) and its management, „Wiadomości lekarskie”, 51 (1–2), 1998, s. 4–11, PMID: 9608825 .

[8] P.A.P.A. Bardsley P.A.P.A. i inni, Oral almitrine in treatment of acute respiratory failure and cor pulmonale in patients with an exacerbation of chronic obstructive airways disease, „Thorax”, 46 (7), 1991, s. 493–498, PMID: 1908604 .

[9] P.P. Howard P.P., Hypoxia, almitrine, and peripheral neuropathy, „Thorax”, 44 (4), 1989, s. 247–250, PMID: 2548298 .

[10] S.S. Watanabe S.S. i inni, Long-term effect of almitrine bismesylate in patients with hypoxemic chronic obstructive pulmonary disease, „The American Review of Respiratory Disease”, 140 (5), 1989, s. 1269–1273, PMID: 2683905 .

[11] Główny Inspektor Farmaceutyczny, Decyzja nr 22/ZW/2013 [online], 14 czerwca 2013 [zarchiwizowane z adresu 2016-10-03] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

Mechanizm działania[1]

Farmakokinetyka[4][5][6]