Anderson (rzeka)

Anderson

Kontynent	Ameryka Północna
Państwo	Kanada
Terytorium	Terytoria Północno-Zachodnie
Rzeka
Długość	692 km
Średni przepływ	141,56 m³/s poniżej ujścia rzeki Carnwath[1]
Źródło
Miejsce	w pobliżu Wielkiego Jeziora Niedźwiedziego
Współrzędne	66°57′23,8″N 124°34′24,5″W/66,956619 -124,573469
Ujście
Recypient	Morze Beauforta
Miejsce	w pobliżu delty rzeki Mackenzie
Wysokość	0 m n.p.m.
Współrzędne	69°42′34″N 128°59′52″W/69,709444 -128,997778
Mapa
Mapa najdłuższych rzek Kanady z widoczną rzeką Anderson
Położenie na mapie Terytoriów Północno-Zachodnich źródło ujście
Położenie na mapie Kanady źródło ujście

Anderson – rzeka w Kanadzie, na obszarze Terytoriów Północno-Zachodnich. Ma 692 km długości.

Wypływa z grupy jezior położonych na północ od Wielkiego Jeziora Niedźwiedziego, płynie w kierunku północnym i zachodnim. Uchodzi do zatoki Liverpool Bay, będącej częścią Morza Beauforta, niedaleko na wschód od delty rzeki Mackenzie^[2].

Rzeka została nazwana w 1857 roku przez Rodericka M. MacFarlane'a na cześć Jamesa Andersona, faktora Kompanii Zatoki Hudsona, który był wcześniej odpowiedzialny za ten dystrykt^[3]. Tradycyjna nazwa rzeki Anderson w języku Inuvialuitów to Kuuk, co oznacza po prostu „rzeka”. Plemiona Dene, które mieszkały na południe od terenów zamieszkiwanych przez Inuvialuitów, nazywały ją Beghulatesse, co być może oznaczało „brak mięsa”; rzeka była również nazywana Inconnu, od nazwy pewnego gatunku ryby^[4].

W okolicach rzeki często można spotkać karibu, woły piżmowe, łosie oraz niedźwiedzie grizli. Stado karibu Bluenose wędruje przez ten obszar w lipcu. Obszar ten w przeszłości przyciągał również traperów ze względu na liczne zwierzęta futerkowe, takie jak lisy, kuny, wilki i rosomaki. Wzdłuż rzeki często spotyka się również ptaki wędrowne, ptactwo wodne oraz ptaki drapieżne. Wiele z tych ptaków zakłada gniazda w delcie u ujścia rzeki^[4], gdzie znajduje się obszar chroniony Anderson River Delta Migratory Bird Sanctuary^[5]. Podgatunek bernikli obrożnej, bernikla czarna, gniazduje w zewnętrznych obszarach delty rzeki. Około 2% populacji tego podgatunku, czyli 2 500 ptaków, przebywa tam od końca maja do sierpnia lub września. Innym gatunkiem ptactwa wodnego występującego w delcie rzeki jest łabędź czarnodzioby, który gniazduje tutaj w niewielkich liczbach, jednak znacznie większa grupa (około 1 200 osobników) zatrzymuje się na tym obszarze w celu zdobycia pożywienia i pierzenia podczas lata^[6].

Dolne partie rzeki były pierwotnie zamieszkane przez Inuitów, których populacja została zdziesiątkowana przez epidemię szkarlatyny w 1865 roku. W latach 60. XIX wieku Kompania Zatoki Hudsona prowadziła posterunek handlowy u ujścia rzeki, gdzie obecnie znajduje się osada Stanton^[2].