Andrea Gardini

siatkówka
Andrea Gardini
Ilustracja
Andrea Gardini w 2014 roku
Data i miejsce urodzenia

1 października 1965
Bagnacavallo

Wzrost

202 cm

Pozycja

środkowy

Kariera juniorska
Lata Klub
1980–1982 Self Bagnacavallo
1982–1983 Cassa di Risparmio Rawenna
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst.
1983–1984 Golfari Bagnacavallo
1984–1986 Bistefani Torino
1986–1988 Tartarini Bologna
1988–1990 Sisley Treviso
1990–1993 Il Messaggero Rawenna
1993–1999 Sisley Treviso
1999–2001 Piaggio Roma
2001–2003 Kerakoll Modena
2003–2004 Coprasystel Ventaglio Piacenza
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.
1986–2000  Włochy 418
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2007–2010 Włochy (asystent)
2011–2013 Polska (asystent)
2014–2017 Indykpol AZS Olsztyn
2017–2019 ZAKSA Kędzierzyn-Koźle
2019–22.09.2020 Gas Sales Piacenza
22.01.2021–14.04.2022 Jastrzębski Węgiel
01.02.2023–2024 PGE GiEK Skra Bełchatów
2024– Olympiakos Pireus[1]
Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej V Klasy (1951-2001)
Andrea Gardini trenerem klubu ZAKSA Kędzierzyn-Koźle
Andrea Gardini asystentem trenera Andrei Anastasiego w reprezentacji Polski

Andrea Gardini (ur. 1 października 1965 w Bagnacavallo) – włoski siatkarz, dwukrotny medalista olimpijski[2], wielokrotny medalista mistrzostw świata i mistrzostw Europy. Grał na pozycji środkowego. Jest 418–krotnym reprezentantem Włoch[3].

Gardini to jeden z najbardziej utytułowanych graczy włoskiej siatkówki. Zdobywca 7 tytułów mistrza kraju z 4 różnymi klubami. Jest członkiem amerykańskiej galerii sław siatkarskich – Volleyball Hall of Fame[4].

Jego syn Davide i córka Beatrice uprawiają zawodowo siatkówkę[5].

Kariera klubowa

„Il Gardo” swoje pierwsze trofeum – Puchar Zdobywców Pucharu – wywalczył w 1987, z klubem Tartarini Bologna. Na początku lat 90., Gardini, grając dla Messaggero Rawenna, z amerykańskim duetem Steve Timmons i Karch Kiraly, został po raz pierwszy Mistrzem Włoch (1991) i podwójnym Klubowym Mistrzem Pucharu Europy (1992 i 1993). Zdobywał również Puchar Włoch (1991) oraz Superpuchar Europy (1992). W latach 1993–1999, grając dla Sisley Treviso, u boku takich gwiazd jak Lorenzo Bernardi (tytuł Zawodnika Stulecia) Andrea Zorzi, Paolo Tofoli, Dmitrij Fomin, Ron Zwerver, Pasquale Gravina czy Peter Blangé, wywalczył 4 tytuły Mistrza Włoch (1994, 1996, 1998 i 1999), 2 tytuły Klubowego Mistrza Pucharu Europy (1995, 1999), Puchar Zdobywców Pucharu (1994), Superpuchar Europy (1994), Puchar CEV i Superpuchar Włoch (oba w 1998). W 2000, grając dla stołecznego Piaggio Roma, wywalczył kolejny tytuł mistrza Włoch oraz Puchar CEV. Swój ostatni tytuł mistrza kraju Gardini zdobył dwa lata później, w 2002 roku, grając z takimi zawodnikami jak Andrea Giani czy Luca Cantagalli, w klubie Kerakoll Modena – odwiecznym rywalu Sisley Treviso[3]. Po zakończeniu swojej kariery w 2004 roku, Gardini powrócił do klubu Daytona Modena, gdzie objął funkcją dyrektora sportowego. Rolę tą pełnił do 2006 roku.

Sukcesy

Puchar CEV:

Puchar Zdobywców Pucharów:

Puchar Włoch:

  • złoto 1991

Mistrzostwo Włoch:

  • złoto 1991, 1994, 1996, 1998, 1999, 2000, 2002
  • srebro 1992, 1995, 1997, 2003, 2004

Klubowe Mistrzostwa Świata:

Puchar Europy Mistrzów Klubowych / Liga Mistrzów:

Superpuchar Europy:

  • złoto 1992, 1994

Superpuchar Włoch:

  • złoto 1998

Kariera reprezentacyjna

Gardini był również filarem włoskiej siatkarskiej reprezentacji kraju. Zadebiutował w Aoście, 18 marca 1986, grając przeciwko reprezentacji Argentyny (Włochy wygrały ten mecz 3-2). Kapitanem reprezentacji Gardini był od 1992. Swoją reprezentacyjną karierę zakończył również grając przeciwko Argentynie, w dniu swoich 35. urodzin, 1 października 2000, na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney, w meczu o 3. miejsce[3]. W latach 90. został trzykrotnym mistrzem świata (1990, 1994, 1998), czterokrotnym mistrzem Europy (1989, 1993, 1995, 1999) i sześciokrotnym zdobywcą Ligi Światowej (1990, 1991, 1992, 1994, 1997 i 2000). Wywalczył również Puchar Wielkich Mistrzów (1993), Puchar Świata (1995) oraz dwa medale olimpijskie: srebro w 1996 w Atlancie oraz brąz w 2000 w Sydney[6][7].

Sukcesy

Letnia Uniwersjada:

  • brąz 1987

Mistrzostwa Europy:

Puchar Świata:

Liga Światowa:

Mistrzostwa Świata:

Puchar Wielkich Mistrzów:

Igrzyska Olimpijskie:

Nagrody indywidualne

Kariera trenerska

Od momentu objęcia posady trenera reprezentacji Polski przez Andreę Anastasiego był jego asystentem (2011–2013), także tą funkcję pełnił u Anastasiego w reprezentacji Włoch w latach 2007-2010. W sezonie 2016/2017 trener Indykpolu AZS Olsztyn, po rozwiązaniu umowy z Krzysztofem Stelmachem. W latach 2017–2019 był trenerem polskiego klubu ZAKSY Kędzierzyn-Koźle. Z klubem z Kędzierzyna-Koźla zdobył mistrzostwo Polski w sezonie 2018/2019, wicemistrzostwo Polski w sezonie 2017/2018, Puchar Polski w sezonie 2018/2019 i ponadto uczestniczył w turnieju finałowym Ligi Mistrzów (2017/2018)[8].

W 2019 roku został trenerem zespołu Gas Sales Piacenza, funkcję tę pełnił do 22 września 2020 roku, kiedy został zwolniony[9]. Od 22 stycznia 2021 do 14 kwietnia 2022 trenował drużynę Jastrzębski Węgiel, został odsunięty od prowadzenia zespołu ze względu na niezadowalające wyniki sportowe w fazie play-off[10].

Sukcesy

Puchar Polski:

Liga polska:

Superpuchar Polski:

Puchar Ligi Greckiej:

Superpuchar Grecji:

Puchar Grecji:

Liga grecka:

Odznaczenia

25 lipca 2000 został odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej[15].

Przypisy

  1. ↑ Z Polski do Grecji. Andrea Gardini trenerem utytułowanego zespołu. siatka.org. (pol.).
  2. ↑ Andrea Gardini. olympic.org. [dostęp 2020-06-20]. (ang. • fr.).
  3. 1 2 3 Gardini Andrea. legavolley.it. [dostęp 2020-06-20]. (wł. • ang.).
  4. ↑ Andrea Gardini. volleyhall.org. [dostęp 2020-06-20]. (ang.).
  5. ↑ August brings a load of dunks with Gardini – Women’s Serie A Volleyball League. news.italy-24.com. (ang.).
  6. ↑ Andrea Gardini. olympedia.org. [dostęp 2020-06-20]. (ang.).
  7. ↑ Andrea Gardini. sports-reference.com. [dostęp 2020-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  8. ↑ ZAKSA w Final Four Ligi Mistrzów! - Grupa Azoty ZAKSA Kędzierzyn-Koźle [online], 10 kwietnia 2018 [dostęp 2023-01-26] (pol.).
  9. ↑ Zespół zrezygnował ze współpracy z byłym trenerem Biało-Czerwonych. www.polsatsport.pl. [dostęp 2022-04-14]. (pol.).
  10. ↑ Komunikat Zarządu KS Jastrzębski Węgiel S.A. [online], Oficjalna strona Jastrzębskiego Wegla, 14 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-14].
  11. ↑ Η Άρτα ανέδειξε τη μαγεία του Βόλεϊ. Ο Ολυμπιακός πρωταθλητής στο League Cup “Νίκος Σαμαράς”. arta.gr. (gr.).
  12. ↑ Τρίτο Σούπερ Καπ για τον Ολυμπιακός ΟΝΕΧ, νίκησε 3-1 τον Μίλωνα με MVP Τράβιτσα. volleyleague.gr. (gr.).
  13. ↑ GRE M: Olympiacos Lifts 18th Greek Cup. worldofvolley.com. (ang.).
  14. ↑ Πρωταθλητής με sweep ο Παναθηναϊκός. amna.gr. (gr.).
  15. ↑ Gardini Sig. Andrea [online], quirinale.it [dostęp 2020-06-20] (wł.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.