Andrzej Muth

Andrzej Muth

generał brygady w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia	8 lipca 1949 Mogilno
Przebieg służby
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	• 27 pułk czołgów • 23 pułk czołgów • 73 pułk czołgów
Stanowiska	• dowódca pl, kp • starszy oficer operacyjnego • szef sztabu – zastępca dowódcy pcz więcej patrz tekst
Odznaczenia

Andrzej Romuald Muth (ur. 8 lipca 1949 w Mogilnie) – generał brygady Wojska Polskiego; doktor nauk wojskowych; komendant–rektor Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych (2002–2005).

Andrzej Muth syn Bolesława^[1] urodził się 8 lipca 1949 w Mogilnie, położone w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim. W 1967 podjął studia jako podchorąży w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu, które ukończył w 1971. W sierpniu tego roku był promowany na pierwszy stopień oficerski – podporucznika. We wrześniu 1971 został skierowany do Gubina, gdzie objął stanowisko dowódcy plutonu czołgów w 27 pułku czołgów z 5 Dywizji Pancernej, a następnie w tej jednostce był dowódcą kompanii^[2]. W 1976 został skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego, po ukończeniu których w 1979 został wyznaczony na stanowisko starszego oficera operacyjnego w sztabie 23 pułku czołgów w Słubicach. W latach 1979–1986 był szefem sztabu – zastępcą dowódcy 27 pułku czołgów i dowódcą 73 pułku czołgów. Od kwietnia 1986 był na stanowisku zastępcy dowódcy 5 Dywizji Pancernej ds. liniowych^[2].

W latach 1991–2001 pełnił służbę we Wrocławiu, gdzie objął funkcję szefa Oddziału Szkolenia Bojowego – zastępcy szefa Szkolenia Śląskiego Okręgu Wojskowego. Od marca 2002 był na stanowisku zastępcy dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego MON. We wrześniu 2002 został skierowany do Wrocławia, gdzie sprawował obowiązki komendanta – rektora Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych^[2]. W 2004 prezydent RP Aleksander Kwaśniewski mianował go na stopień generała brygady^[3]. 2 września 2005 przekazał kierowanie wojskową wrocławską uczelnią dla gen. bryg. Kazimierza Jaklewicza. Do 2006 pozostawał w rezerwie kadrowej Ministra Obrony Narodowej, a następnie odszedł do rezerwy^[2][4][5].

• podporucznik – 1971

(...)

• generał brygady – 2004^[6]

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2004^[7]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1996^[1]

i inne

• KrzysztofK. Komorowski KrzysztofK. (red.), Kronika Wojska Polskiego 2006, Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2007, s. 12, ISSN 1734-2317 .
• Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2005. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2006, s. 331. ISSN 1734-2317.
• Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2004. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2005, s. 32. ISSN 1734-2317.