Antanas Karosas
 Antanas Karosas (1913) | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 lutego 1856 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 lipca 1947 |
| Biskup diecezjalny wyłkowyski | |
| Okres sprawowania |
1926–1947 |
| Biskup diecezjalny sejneński | |
| Okres sprawowania |
1910–1925 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
26 czerwca 1883 |
| Nominacja biskupia |
8 listopada 1906 |
| Sakra biskupia |
16 czerwca 1907 |
| Data konsekracji |
16 czerwca 1907 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Petersburg | ||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Antanas Karosas, Antoni Karaś (ur. 27 lutego 1856 w Oniszkis, zm. 7 lipca 1947 w Mariampolu) – duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy łucki i żytomierski w latach 1907–1910, biskup diecezjalny sejneński w latach 1910–1925, biskup diecezjalny wyłkowyski w latach 1926–1947.
Życiorys
Urodził się 27 lutego 1856[1] w Oniszkis[2]. Święcenia prezbiteratu przyjął 26 czerwca 1883[3] w Kownie[1]. Inkardynowany został do diecezji żmudzkiej[3]. Dalsze studia odbył w Akademii Duchownej w Petersburgu. Był wykładowcą i sprawował urząd rektora seminarium duchownego diecezji żmudzkiej. Objął kanonię w żmudzkiej kapitule katedralnej[1].
8 listopada 1906 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji łuckiej i żytomierskiej ze stolicą tytularną Dorylaëum. Święcenia biskupie otrzymał 16 czerwca 1907 w Petersburgu[1]. Konsekrował go biskup diecezjalny żmudzki Mieczysław Leonard Pallulon w asyście Karola Antoniego Niedziałkowskiego, biskupa diecezjalnego łuckiego i żytomierskiego, i Gaspara Felicjana Cyrtowta, biskupa pomocniczego żmudzkiego[3].
7 kwietnia 1910 został przeniesiony na urząd biskupa diecezjalnego diecezji sejneńskiej[4]. Ingres odbył 29 lipca 1910. W latach 1915–1916 przebywał na zesłaniu w głąb Rosji[1]. Po 1918 przyjął obywatelstwo litewskie[1] i zaczął używać zlituanizowanego urzędowo nazwiska[2]. Zarządzana przez niego diecezja została przedzielona granicą polsko-litewską, swoją siedzibę przeniósł na Litwę, najpierw do Mariampola, następnie do Wyłkowyszek[4].
Po zniesieniu diecezji sejneńskiej 5 kwietnia 1926 został mianowany biskupem diecezjalnym nowo erygowanej diecezji wyłkowyskiej[1].
Konsekrował biskupa łuckiego i żytomierskiego Ignacego Dubowskiego (1917), biskupa pomocniczego żmudzkiego Juozapasa Skvireckasa (1919), biskupa diecezjalnego telszańskiego Justinasa Staugaitisa (1926) i biskupa pomocniczego wyłkowyskiego Vincentasa Padolskisa (1940). Był współkonsekratorem podczas sakry biskupa diecezjalnego żmudzkiego Franciszka Karewicza (1914) i biskupa diecezjalnego poniewieskiego Kazimierasa Paltarokasa (1926)[3].
Zmarł 7 lipca 1947 w Mariampolu[4].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 194. ISBN 83-211-1311-7.
- 1 2 J.M. Majchrowski (red.): Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza BGW, 1994. ISBN 83-7066-569-1.
- 1 2 3 4 Antanas Karosas. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2015-06-05]. (ang.).
- 1 2 3 K.R. Prokop. Sakry i sukcesja święceń biskupich pasterzy diecezji wigierskiej, sejneńskiej (augustowskiej) oraz łomżyńskiej. „Studia Teologiczne Białystok Drohiczyn Łomża”. T. 28, s. 323–325, 2010. ISSN 0239-801X. [dostęp 2017-11-07].
Bibliografia
- Antanas Karosas [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2008-08-20] (ang.).