Antonio Samorè

Sukcesja apostolska
Konsekrator	Clemente Micara
Współkonsekratorzy	Filippo Bernardini,; Alberto Carinci
Konsekrowani biskupi
Aníbal Muñoz Duque	27 maja 1951
Norberto Forero y García	9 września 1951
Buenaventura Jáuregui Prieto	2 lutego 1952
Antonio Torasso	20 kwietnia 1952
Guillermo Escobar Vélez	27 kwietnia 1952
Carlo Martini	29 października 1961
Jean-Jacques Claudius Angénor	28 października 1966
Emmanuel Constant	28 października 1966
Jean-Baptiste Décoste	28 października 1966
François-Wolff Ligondé	28 października 1966
Charles-Edouard Peters	28 października 1966
Giuseppe Laigueglia	22 września 1973
Angelo Sodano	15 stycznia 1978
Współkonsekrowani biskupi
Sebastiano Baggio	26 lipca 1953
Raffaele Forni	13 września 1953
Silvio Oddi	27 września 1953
Romolo Carboni	25 października 1953
James Knox	8 listopada 1953
Salvatore Siino	29 listopada 1953
Luigi Raimondi	31 stycznia 1954
Umberto Mozzoni	5 grudnia 1954
Luigi Punzolo	16 stycznia 1955
Giuseppe Paupini	26 lutego 1956
José Gabriel Calderón Contreras	6 stycznia 1959
Manuel Fernández-Conde y García del Rebollar	8 marca 1959
Ambrogio Marchioni	12 listopada 1961
Antonino Pinci	17 grudnia 1961
Mario Cagna	18 listopada 1962
Salvatore Asta	25 listopada 1962
Pablo Muñoz Vega	19 marca 1964
Bruno Torpigliani	25 października 1964
Franz Brazys	14 lutego 1965
Luigi Poggi	9 maja 1965
Juozapas Matulaitis-Labukas	5 grudnia 1965
Salvatore Pappalardo	16 stycznia 1966

Antonio Samorè
	Kardynał biskup
	Auxilium a Domino; Pomoc od Pana
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1905 ; Bardi
Data i miejsce śmierci	3 lutego 1983 ; Rzym
	Bibliotekarz i Archiwista Świętego Kościoła Rzymskiego
Okres sprawowania	1974–1983
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	10 czerwca 1928
Nominacja biskupia	30 stycznia 1950
Sakra biskupia	16 kwietnia 1950
Kreacja kardynalska	26 czerwca 1967; Paweł VI
Kościół tytularny	Santa Maria sopra Minerva

Antonio Samorè (ur. 4 grudnia 1905 w Bardi w diecezji Piacenza, zm. 3 lutego 1983 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, kardynał, Bibliotekarz i Archiwista Świętego Kościoła Rzymskiego.

Życiorys

Święcenia kapłańskie przyjął 10 czerwca 1928 roku w Piacenzy. W latach 1929–1932 pracował jako duszpasterz w swojej rodzinnej diecezji. W okresie 1932–1936 był attaché i sekretarzem nuncjatury na Litwie. W 1938 roku został sekretarzem nuncjatury w Szwajcarii. W latach 1938–1947 pracownik Sekretariatu Stanu. 30 stycznia 1950 roku Pius XII mianował go arcybiskupem tytularnym Tirnovo i wyznaczył na nuncjusza w Kolumbii. Uczestniczył w Soborze Watykańskim II. 26 czerwca 1967 roku wyniesiony do godności kardynalskiej przez Pawła VI. W tym samym roku został przewodniczącym Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej. 1 listopada 1968 roku Paweł VI mianował go prefektem Kongregacji Dyscypliny Sakramentów. 25 stycznia 1974 roku mianowany Bibliotekarzem i Archiwistą Świętego Kościoła Rzymskiego. Jan Paweł II wyznaczył go 24 grudnia 1978 roku jako swego mediatora w konflikcie granicznym w rejonie kanału Beagle między Argentyną a Chile. Misja kard. Samorè zakończyła się powodzeniem. Zmarł w Rzymie.

Pochowany w klasztorze karmelitów w Vetralli.

Bibliografia

Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, GrzegorzG. Polak, Warszawa: Edipresse, 2005, ISBN 83-60160-10-4, OCLC 62896569 .
Antonio Samorè [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2017-08-30] (ang.).